In memoriam pastoor Jan Palmans
Als kapelaan (Luik, Bilzen) en pastoor (Moelingen, Veldwezelt) voelde Jan Palmans zich thuis bij God en zijn mensen. Zijn beduimeld brevier vertelt het verhaal van zijn dagelijkse relatie met God en zijn openhartige band met zijn kerkvolk.
Als erepastoor bleef hij in evangelische eenvoud het helpend ‘pastoorke’ zoals de inwoners van Veldwezelt hem – zelfs als negentigplusser – kaarsrecht door het dorp zagen wandelen en fietsen.
We konden altijd op hem rekenen en als emeritus had hij een doordachte en erg optimistische mening omtrent de zoekende hedendaagse pastoraal. Hij verstond de kunstproblemen te relativeren. Heel zijn leven was doordrongen van een humoristische kijk op kerk en leven en iedereen wist zijn kwistige kwinkslagen te waarderen.
Tot zijn negentigste hield hij maandelijks nog een aansprekend liturgisch preekje. Pastoor Jan was blij en vooral dankbaar dat zijn stille pastorale medewerking gewaardeerd werd.
Toen hij in zijn laatste levensjaren voelde dat hij de greep op zijn dagelijks doen en laten aan het verliezen was, werd het voor hem moeilijk afscheid te nemen van zijn Veldwezelt, waar hij vijfenveertig jaren had gewoond. In de laatste viering van zijn zeventigjarig priesterschap in 2006 werd hij nog eens door de hele parochie op handen gedragen.
Op 10 april 2008 stierf hij te Munsterbilzen en hebben we met velen deze priester dankbaar uit handen gegeven aan God, zijn en onze Vader.
Jef Willen, pr.