Tekenen van hoop | weekend 9-10 maart
De Mensenzoon moet omhoog worden geheven, zoals Mozes eens de slang omhoog hief in de woestijn, opdat eenieder die gelooft in Hem eeuwig leven zal hebben. Zozeer immers heeft God de wereld liefgehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat al wie in Hem gelooft niet verloren zal gaan, maar eeuwig leven zal hebben.
God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gezonden om de wereld te oordelen, maar opdat de wereld door Hem zou worden gered. Wie in Hem gelooft, wordt niet geoordeeld, maar wie niet gelooft, is al veroordeeld, omdat hij niet heeft geloofd in de Naam van de eniggeboren zoon van God. Hierin bestaat het oordeel: het licht is in de wereld gekomen, maar de mensen beminden de duisternis meer dan het licht, omdat hun daden slecht waren. Ieder die slecht handelt, heeft een afschuw van het licht en gaat niet naar het licht toe uit vrees dat zijn werken openbaar gemaakt worden. Maar wie de waarheid doet, gaat naar het licht, opdat van zijn daden moge blijken dat zij in God zijn gedaan.” (Johannes 3, 14-21)
God is liefde en genade
Met deze vierde zondag in de veertigdagentijd zijn we halfweg op weg naar Pasen. Christenen gaan die weg, als mensen van vlees en bloed. Dat wil zeggen: getekend door al wat in de wereld gebeurt. Ze dragen mee: de miserie en ellende van mensen, we dragen de oorlog en het lijden mee van de mensen in Gaza en Oekraïne en op vele andere plaatsen. Vele mensen die op de vlucht zijn, op zoek naar beter. De onrechtvaardigheid waardoor mensen in Congo moeten leven om een stukje grond te krijgen om te bewerken. De opwarming van de aarde, het raakt ons, het kruipt ons allemaal in het lijf, we doen het elkaar aan, het is een deel van ons leven geworden. ‘Waar is nu onze God?’ horen we mensen wel eens zeggen. Wat brengt christen-zijn eigenlijk op in een wereld waar we moeten pakken en eisen, nemen en profiteren? En toch leert de Bijbel ons dat God liefde en genade is, als we maar willen kijken naar de tekenen van hoop die God voor ons opricht.
De kruisen van ons leven
Vandaag wijst Jezus naar het teken van de slang en naar het teken van het kruis waarop Hij wordt omhooggeheven. En dat helpt ons om de kruisen van ons leven in deze woestijntocht mee te dragen, als we opkijken naar zijn kruis, dat dan genadeteken en redddingsmoment wordt. Wat betekent het kruis dat thuis in onze kamers hangt, dat we misschien rond onze hals dragen? Wat betekent het kruis dat we maken bij ons bidden?
Open hart en handen
Kijken we wel eens naar het kruis of alleen als we het afstoffen? Als we goed kijken naar Hem die omhooggeheven is, dan zien we dat zijn handen, dat zijn hart open is. Open handen, een open hart, zo was zijn leven ook. Het is goed om naar het kruis te kijken, om ons christen-zijn sterker te beleven, meer nog dan gisteren. Christenen zijn mensen met open handen en een open hart altijd verbonden met mensen die lijden. Het zijn mensen met gevende, schenkende en delende handen, die solidair zijn en daadwerkelijk broeder- en zusterlijk delen. Als we zo proberen christen te zijn, door af en toe naar het kruis te kijken en ons met open handen en hart te geven aan mensen kunnen we met Pasen nieuwe mensen worden, voor een nieuwe wereld.
Jezus,
Jij bent het Licht van God
in het donker van de wereld.
Met jouw Licht reikt God ons zijn reddende hand.
Wij verlangen dag na dag te wandelen in jouw licht,
want deze waarheid schenkt ons leven!
Zegen, Heer, onze tocht van veertig dagen
naar het Licht van Pasen.
diaken Julien Beckers