Persoonlijke ontmoeting met de Heer | weekend 13-14 april
De twee leerlingen vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe hij zich aan hen kenbaar had gemaakt door het breken van het brood.
Terwijl ze nog aan het vertellen waren, kwam Jezus zelf in hun midden staan en zei: ‘Vrede zij met jullie.’ Verbijsterd en door angst overmand, meeenden ze een geestverschijning te zien.
Maar hij zei tegen hen: ‘Waarom zijn jullie zo ontzet en waarom zijn jullie ten prooi aan twijfel? Kijk naar mijn handen en voeten, ik ben het zelf! Raak me aan en kijk goed, want een geest heeft geen vlees en beenderen zoals jullie zien dat ik heb.’ Daarna toonde hij hun zijn handen en zijn voeten. Omdat ze het van vreugde nog niet konden geloven en stomverbaasd waren, vroeg hij hen: ‘Hebben jullie hier iets te eten?’ Ze gaven hem een stuk geroosterde vis. Hij nam het aan en at het voor hun ogen op. Hij zei tegen hen: ‘Toen ik nog bij jullie was, heb ik tegen jullie gezegd dat alles wat in de Wet van Mozes, bij de Profeten en in de Psalmen over mij geschreven staat in vervulling moest gaan. Daarop maakt hij hun verstand ontvankelijk voor het begrijpen van de Schriften. Hij zei tegen hen: ‘Er staat geschreven dat de messias zal lijden en sterven, maar dat hij op de derde dag zal opstaan uit de dood, en dat in zijn naam alle volken opgeroepen zullen worden om tot inkeer te komen, opdat hun zonden worden vergeven. Jullie zullen hiervan getuigenis afleggen, te beginnen in Jeruzalem. …’ (Lucas, 24, 35-48)
Het evangelie van dit weekend doet ons een beetje denken aan dat van vorige zondag. Net zoals toen verschijnt Jezus aan zijn leerlingen. Wanneer de Verrezene plots in het midden van Zijn leerlingen staat, spreekt Hij hun toe met “Vrede zij u.” Proberen wij ons eens in hun plaats te stellen. Met hoop en vele verwachtingen hadden zij zich bij Jezus aangesloten, want Hij was de Gezalfde Gods. Zij hadden Hem leren kennen “als een profeet machtig in woord en daad in de ogen van God en van het volk.” Maar ook zijn ze getuigen geweest hoe Hij door de priesters en schriftgeleerden was uitgestoten. Hoe Hij was veroordeeld en hoe Hij de kruisdood gestorven was. Hun verwachtingen werden gebroken, ontgoocheling maakte zich van hen meester. En dan zeggen ze dat Hij verrezen is, maar als Hij daar staat, denken ze dat het een spook, een geest is.
Geloofstekens
Zijn ook wij soms niet geneigd te geloven wat zo vele anderen zeggen: “dat het allemaal maar flauwe praatjes zijn, zoethoudertjes, als het gaat om geloven.” Is iemand die plots bij ons zou binnenkomen en zeggen “Vrede zij u” wel een mens. Zijn dat geen mensen die ons bang maken? Soms denken wij dat de eerste leerlingen het niet zo moeilijk hadden als wij, vermits zij zogezegd bewijzen hadden. De paasverhalen maken ons duidelijk dat er ook voor hen geen wetenschappelijke bewijzen, maar alleen geloofstekens waren. Ook zij hadden, ondanks hun zogenaamde “zien en ervaren”, nog twijfels. Voor hen, zoals voor ons, is het geloof geen resultaat van klinkklare bewijzen die ons zouden dwingen te geloven, maar het is het resultaat van een persoonlijke ontmoeting met de Heer.
Persoonlijke ontmoeting met de Heer
Het evangelie lezen en herlezen, daadwerkelijk dienstbaar zijn en samenkomen om eucharistie te vieren. Het is alleen door een persoonlijke ontmoeting met de Heer dat ons geloof kan groeien en zich vernieuwen. Dat ontmoeten kan gebeuren in de stilte van het gebed, in de heilige communie, in de mens in nood die we mogen ontmoeten.
Verrezen Jezus,
laat ook ons aan elkaar vertellen
hoe wij U als de levende ervaren.
Kom in ons midden
en schenk ons uw vrede
voor elke dag van ons leven. Amen.
diaken Julien Beckers