Patroon van de zoekers | weekend 27-28 april

Een week later waren de leerlingen weer bijeen 
en nu was Thomas er ook bij. 
Hoewel de deuren gesloten waren, kwam Jezus in hun midden en zei: “Vrede zij met u.” 
Toen keerde Hij zich tot Thomas en zei: 
“Kom hier! Bezie en betast mijn handen en mijn zijde.
Wees niet ongelovig, maar gelovig.” 
(Johannes 20*)

Mensen die bang zijn, houden hun ramen en deuren goed dicht. En jammer genoeg is dat tegenwoordig gewoon noodzakelijk met wat je allemaal leest en hoort. Oudere mensen vertellen wel eens dat dit vroeger niet zo was; je hoefde geen schrik te hebben dat er ingebroken werd. Ook in de Kerk zijn er doorheen de tijd bange mensen geweest die het liefst de ramen en deuren dicht hielden.
Angst is nooit een goede leermeester. En ook het evangelie vertelt ons vandaag het verhaal van Jezus’ leerlingen die zich opgesloten hadden: bang, verward, verdrietig, met de vraag: wat nu? Want na Goede Vrijdag waren de leerlingen diep ontgoochelde mensen. Zij hadden Jezus, hun Vriend en Meester, op het kritieke moment in de steek gelaten. Zij waren gevlucht. En dan komt Jezus binnen en zegt: “Vrede zij u.”
Thomas was er niet bij toen Jezus aan zijn leerlingen verscheen en hij wilde het niet geloven. Thomas had ruzie gemaakt met mijn vrienden, het was één tegen allen geweest. Maar wij kunnen hem wel begrijpen, want zijn twijfels zijn ook die van ons. In ons leeft die nuchterheid van Thomas: “Hoe kan de verrijzenis nu waar zijn? Beelden wij ons niets in? Waar zijn de bewijzen? Eerst betasten en zien en dan misschien geloven!”
Thomas vertegenwoordigt die nuchtere mens die in elk van ons zit. Wij geloven ook vaak alleen maar wat wij zien, wat we kunnen controleren en bewijzen. En al de rest is inbeelding, bestaat niet echt! En acht dagen later verschijnt Jezus weer en is ook Thomas erbij. Jezus toont de tekenen van zijn wonden en Thomas komt tot geloof. En hij spreekt deze prachtige geloofsbelijdenis uit: “Mijn Heer en mijn God”.
Hoe zit het eigenlijk met ons geloof? Zitten wij nog veilig in ons eigen wereldje, met de deuren en ramen van ons hart op slot. Of zet ons paasgeloof ons in beweging? Het paasgeloof in ons zou aanstekelijk moeten werken, het moet zo sterk in ons aanwezig zijn dat het anderen begeestert en bezielt, we moeten het met alle mensen van goede wil delen.

Thomas vecht om te geloven: hij is een twijfelaar, een zoeker.
Zo is hij een zeer actuele figuur.
Meer dan de helft van de Vlamingen 
profileert zichzelf op religieus gebied als ‘zoekend’.
Als patroon van de zoekers 
heeft Thomas veel mensen onder zijn hoede!

Verrezen Heer,
als wij op zoek zijn naar licht en levenszin,
als wij vechten om te kunnen geloven,
kom dan naar ons toe
en open ons hart voor uw aanwezigheid,
alle dagen.