Pasen, het feest van de hoop | weekend 19-20 april
Op de eerste dag van de week kwam Maria Magdalena, vroeg in de morgen – het was nog donker – bij het graf en zag dat de steen van het graf was weggerold. Zij liep snel naar Simon Petrus en naar de andere, de door Jezus beminde leerling, en zei tot hen: “Ze hebben de Heer uit het graf genomen en wij weten niet waar ze Hem hebben neergelegd.” Daarop gingen Petrus en de andere leerling op weg naar het graf.
Ze liepen samen vlug voort, maar die andere leerling snelde Petrus vooruit en kwam het eerst bij het graf aan. Vooroverbukkend zag hij de zwachtels liggen, maar hij ging niet naar binnen. Simon Petrus die hem volgde, kwam ook bij het graf en trad wel binnen. Hij zag dat de zwachtels er lagen, maar dat de zweetdoek die zijn hoofd had bedekt, niet bij de zwachtels lag, maar ergens afzonderlijk opgerold op een andere plaats. Toen pas ging ook de andere leerling die het eerst bij het graf was aangekomen, naar binnen; hij zag en geloofde, want zij hadden nog niet begrepen hetgeen er geschreven stond, dat Hij namelijk uit de doden moest opstaan. (Johannes 20, 1-9)
Het alleluja van Pasen
Waarschijnlijk is Pasen voor veel mensen een moeilijk feest, met een boodschap die dwars op ons denken in de wereld van vandaag staat. Wij leren of leven: het is ieder voor zich, zorg voor jezelf, de mens ontwerpt zijn eigen leven. Het alleluja van Pasen, de boodschap dat Jezus leeft, is voor veel mensen geen werkelijkheid. Het leven kan soms zo zwaar zijn door plotse gebeurtenissen die in ons leven komen, die ons soms de zin van het leven doen verliezen. Dat was vermoedelijk ook wel het geval bij de vrouwen die bij het aanbreken van de eerste dag van de week op zoek gingen naar Jezus. Jezus, hun geliefde vriend die hen binnenvoerde in een zinvol leven, werd aan het kruis genageld en vermoord.
Bron van leven
Hij was een bron van leven voor anderen, gaf mensen weer hoop, deed hen opstaan uit alles wat hen verlamde. En misschien vragen zij zich af: hoe is het mogelijk dat zo’n goede mens gedood werd. En dan lopen ze daar, vroeg in de morgen, het is nog donker. Twee mannen in stralend wit gekleed die hun vragen: “Waarom zoekt ge de levende onder de doden? Hij is niet hier, Hij is verrezen.”
Wij hebben soms ook mensen nodig die ons helpen tot geloof komen, die ons de ogen openen voor wat mooi, goed en waar is in ons leven. Mensen die licht brengen, die woorden van vertrouwen spreken.
Hij is verrezen
Pasen is het feest van de hoop. Pasen is het feest van in beweging komen, opstaan, op weg gaan. Mensen kunnen soms diep in de put zitten of veel lijden en geen uitzicht meer zien. En dan zijn er ook vandaag nog medemensen die iets van de liefde van God laten doorlichten, mensen die een boodschap van hoop brengen. Laat Pasen in ons gebeuren, sta open voor de blijde boodschap: “Hij is verrezen!” Vertel aan de wereld en aan de mensen die je ontmoet dat Hij leeft. Pasen vraagt dat ook wij opstaan, dat wij met vurigheid en een groot enthousiasme getuigen van ons christen-zijn, van de Levende, vanuit de zekerheid dat Hij, de Verrezen Heer met ons meetrekt.
Als God ons thuisbrengt uit onze ballingschap, dat zal een droom zijn. Wij zullen zingen, lachen, gelukkig zijn. Dan zegt de wereld: hun God doet wonderen. Ja, Gij God doet wonderen, God in ons midden, Gij onze vreugde.
diaken Julien Beckers