Ontvangen en ontvankelijk zijn | pinksterweekend 18-20 mei
Op de avond van die eerste dag van de week waren de leerlingen bij elkaar: ze hadden de deuren afgesloten, omdat ze bang waren voor de Joden. Jezus kwam in hun midden staan en zei: ‘Ik wens jullie vrede!’
Na deze woorden toonde hij hun zijn handen en zijn zijde. De leerlingen waren blij omdat ze de Heer zagen. Nog eens zei Jezus: ‘ik wens jullie vrede! Zoals de Vader mij heeft uitgezonden, zo zend ik jullie uit.’ Na deze woorden blies hij over hen heen en zei: ‘Ontvang de heilige Geest. Als jullie iemands zonden vergeven, dan zijn ze vergeven; vergeven jullie ze niet, dan zijn ze niet vergeven.’ (Johannes 20,19-23)
Vandaag bereikt het paasgebeuren de volheid van zijn betekenis: 50 dagen na Pasen vieren wij het feest van Pinksteren. Pinksteren is een feest met veel symboliek: het gaat over geest, vuur, levensadem, allemaal ongrijpbaar en tegelijk zo concreet. En er gebeurt iets in en met mensen: zij worden geraakt door de Geest die waait waar Hij wil. “Ik doop je in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest”, wordt bij een doopsel gezegd. “Ontvang het zegel van de heilige Geest, de Gave Gods”, zijn de woorden die de vormheer uitspreekt tijdens de zalving bij het vormsel. Dat klinkt zo eenvoudig, bijna vanzelfsprekend. We maken dagelijks het kruisteken, we doen dit ook in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. Maar … wat kun je je voorstellen bij de heilige Geest?
Wie of wat is de Heilige Geest
Wie of wat is de heilige Geest? Een gemoedstoestand, sfeer, de omstandigheden, geest, lucht waarin je leeft? “Ontvang de heilige Geest“, zegt Jezus in het evangelie. Soms stel ik me de vraag of de Geest niet in slaap is gevallen. Er is in de loop van de geschiedenis enorm veel gebeurd dankzij die mensen die het evangelie brachten. Onderwijs, zorg om zieken en gehandicapten, zorg voor de armen, het is het werk van zo vele mensen die hebben geleefd en gewerkt vanuit Gods Geest. Maar waar is die Geest van God in onze dagen? Onze samenleving is er één van materialisme en individualisme, van geloof naar eigen smaak. Ik denk aan de velen die ooit gedoopt en gevormd zijn en nadien hebben afgehaakt. Ontvangen is bereid zijn om te verwelkomen, ontvankelijkheid is een fundamentele grondhouding voor wie geloven wil. Ontvangen is een woord dat haaks staat op de huidige mentaliteit. Men wil liever grijpen dan ontvangen. Deze grondhouding vinden we terug bij Maria. Misschien moeten we, als we de Kerk opnieuw de vitaliteit van Gods Geest willen geven, de ontvankelijkheid van Maria terugbrengen in het leven.
Heer Jezus, Gij zijt niet dood; Gij lééft!
Wij bespeuren U in mensen,
die ons vriendschap, aandacht of vergeving schenken.
Wij ervaren U in ons hart,
wanneer wij proberen lief te hebben en goed te zijn.
Zend uw Geest over alle mensen,
opdat uw verhaal in deze wereld wordt verder verteld,
vandaag en alle dagen.
diaken Julien Beckers