Ongeloof | weekend 24-25 augustus
In die tijd zeiden vele van Jezus’ leerlingen: “Deze taal stuit iemand tegen de borst. Wie kan daar naar luisteren?” Maar Jezus, die uit zichzelf wist dat zijn leerlingen daarover morden, vroeg hun: “Neemt gij daar aanstoot aan?
Als gij dan de Mensenzoon ziet opstijgen naar waar Hij vroeger was …? Het is de geest die levend maakt, het vlees is van geen nut. De woorden die Ik tot u gesproken heb, zijn geest en leven. Maar er zijn er onder u, die geen geloof hebben.” – Jezus wist inderdaad van het begin af aan wie het waren die niet geloofden en wie Hem zouden overleveren –. Hij voegde er aan toe: “Daarom heb Ik u gezegd, dat niemand tot Mij kan komen, als het hem niet door de Vader gegeven is.” Ten gevolge hiervan trokken velen van zijn leerlingen zich terug en verlieten zijn gezelschap. Waarop Jezus aan de twaalf vroeg: “Wilt ook gij soms weggaan?” Simon Petrus antwoordde Hem: “Heer, naar wie zouden wij gaan? Uw woorden zijn woorden van eeuwig leven en wij geloven en weten dat Gij de Heilige Gods zijt.” (Johannes 6, 60-69)
Wie kan daar nog in geloven?
Mensen zeggen: “Wie kan daar nog in geloven?” Ze ergeren zich aan Jezus. Ze keren Hem de rug toe en verlaten Hem. We herkennen dit verhaal. Ook in onze tijd verlaten mensen de Kerk, om vele redenen.
Soms moeten we zelf schuld erkennen. Er zijn mensen die de Kerk verlaten omdat ze diep gekwetst zijn door een priester of een parochiale medewerker. De Kerk heeft vaak onvoldoende begrip opgebracht voor het zoeken en vechten van mensen en de waarheid te absoluut verkondigd. Christenen hebben zich te vaak teruggetrokken binnen de veilige muren van het kerkgebouw en zich te weinig laten raken door de noden van de samenleving.
Maar daarnaast liggen de redenen voor het afhaken ook vaak bij de mensen zelf. De éne vindt dat er in de Kerk teveel verandert, terwijl de andere vindt dat er nog veel meer zou moeten veranderen. Er zijn ook mensen die geruisloos van de Kerk weg groeien. Er zijn zoveel andere boeiende dingen.
Naar wie zouden we gaan?
Jezus vraagt aan zijn apostelen: “Willen ook jullie weggaan?” Waarop Petrus in naam van de apostelen zegt: “Naar wie zouden we wel gaan: U spreekt woorden van leven!”
Het afhaken van mensen is een uitdaging om onze geloofskeuze uit te zuiveren. Als gelovige moeten we vandaag sterk in onze schoenen staan. We kunnen niet om de vraag heen: “Waarom blijf ik? Waarom ga ik op zondag wél nog naar de eucharistie? Waarom maak ik wél tijd en ruimte voor mijn geloof?” Het is belangrijk dat we dit aan elkaar vertellen!
Meer dan vroeger daagt deze tijd ons uit om te tonen wat het geloof ons waard is. We mogen dit doen op een bescheiden maar tevens kordate wijze. We moeten ons niet beter achten dan de andere mensen, maar mogen wel oprechte blijheid uitstralen omwille van ons geloof. Want bij Jezus vinden we woorden van Leven!
Goede God, ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp. Amen.