Tentoonstelling 11 dekens in Maasmechelen

Elf dekens kleuren 186 jaar dekenaat
Scroll naar beneden om alle info behorende bij een deken te lezen of klik op een van onderstaande links om direct naar de gewenste deken te gaan.     

JAREN 1854-1954

Thomas Hermans
Ioannes Henrotte
Benedictus Geukens
Lodewijk Demal
Nestor Bernard
Paul Haels
Henricus Nulens     

EEN NIEUWE TIJD

Mathieu Bouveroux
Adriaan Rouvoet
Servaas Geelen     

NIEUWSTE TIJD

Luc Herbots

JAREN 1854-1954

Thomas Hermans

Op 6 mei 1833 werd Thomas Hermans pastoor-deken van Mechelen-aan-de-Maas, dat een kantonhoofdplaats werd. De godsdienstvrede werd hersteld door het concordaat tussen paus Pius VII en Napoleon.
Op 1 oktober 1795 werden de Oostenrijkse Nederlanden en het Prinsbisdom Luik officieel bij Frankrijk ingelijfd. Naar Frans model werden zij in departementen, kantons en gemeenten ingedeeld. Mechelen werd zo kantonhoofdplaats in het departement van de Nedermaas, met Maastricht als hoofdplaats.
Alle macht ging voortaan uit van Parijs; elke lokale vrijheid verdween. De priesters werden zo verplicht om de eed van trouw aan de wetten van de Republiek af te leggen. Alleen de pastoor van Lanaken en pater van de Wardt, die bij zijn broeder op het kasteel te Mechelen verbleef, legden de eed af. Alle andere priesters van het kanton weigerden de eed af te leggen. Pastoor Willem Booten moest onderduiken.
Met de keuze voor Thomas Hermans als opvolger van Willem Booten verdween eindelijk de laatste wrok tegen de Franse Revolutie. Mechelen immers had sinds 1808 Pierre Joseph Hermans, broer van de nieuwe parochieherder, als ‘maire’. Geen sprake dus meer van vetes tussen pastoor en burgemeester; samen konden de gebroeders nu ijveren voor vrede en welvaart in gemeente en parochie.

lees verder over Thomas Hermans

Ioannis Henrotte

Op maandag 25 maart 1850 droeg deken Henrotte de laatste hoogmis op in de oude kerk. Toen hij na de mis de kerkdeur voorgoed sloot, weende hij. We kunnen het ons best voorstellen: de 21 jaar dat hij priester was had hij dagelijks hier de mis gelezen en het armzalige huis Gods zal hem ondanks de barsten in de muren en doorgezakte zolderingen lief en vertrouwd zijn geweest.

Het bouwen van de nieuwe (huidige) kerk was nog niet voltooid. De deken moest op zoek naar een ‘provisoire bidplaats’. Voor de duur van 2 jaar werd een schuur gehuurd.

Ook werd hij geconfronteerd met dorpspolitiek in verband met de nieuwe kerk; bouwplaats en kostenplaatje zorgden voor wrevel. Bovendien kwamen de parochianen van Daelgrimbie met een petitie om hun gehucht van de gemeente te scheiden.
Uiteindelijk kon deken Henrotte op 30 november de kerk inzegenen en er de eerste H. Mis opdragen.

lees verder over Joannis Henrotte

Benedictus Geukens

Nadat de liberalen de verkiezingen hadden gewonnen, kreeg vrijmetselaar Pierre Van Humbeeck het ministerschap van onderwijs. Zijn wet van 21 januari 1879 leidde ook in ons dorp tot spanningen tussen de geestelijke en wereldlijke overheid. Iedere gemeente moest immers een ‘officiële’, vrije en niet-gesubsidieerde school bezitten die alleen het vak godsdienst facultatief en buiten schooltijd mocht aanbieden.
Deken Geukens ging op zoek om vóór 1 oktober 1879 een vrije katholieke school te kunnen openen. Voor de eerste keer stak de Voorzienigheid hem een handje toe: de familie Booten verhuurde hem een schuur die kon worden omgebouwd tot een ‘echte’ katholieke school. Een ‘echte’? Ja, want burgemeester Hermans had immers zijn gemeenteschool omgedoopt tot ‘Catholieke Gemeenteschool’. Zo werd Mechelen gezegend met twee katholieke scholen.

lees verder over Benedictus Geukens

Lodewijk Demal

De economische toestand in de Maasvallei was verre van rooskleurig. Bedrijven waren er niet en in Maastricht zocht men werklieden in eigen omgeving. ‘Om den brode’ trok de werkman in de winter naar de plaatselijke boeren om te dorsen voor de kost en 50ct per dag.
Enkelen konden ‘aan de houtkap’ wat verdienen: dennen omhakken, ontdoen van takken, uitslepen en takhout binden tot ‘sjanse’. De gelukkigsten konden wat verdienen met het maken van klompen …

lees verder over Lodewijk Demal

Nestor Bernard

Deken Bernard: een markante figuur in de geschiedenis van Mechelen-aan-de-Maas gedurende het eerste kwartaal van een nieuwe eeuw.
De uitstraling van zijn pastoraat glinstert nog tot op vandaag door de veertien kleurrijke glasramen in de kerk die de deken vanaf 1921 heeft laten plaatsen.
Deken Bernard was een priester en nog wel in het bisdom Luik waar het Frans de voertaal was. Maar hij bleef sympathiseren met de Vlaamse ontvoogding. Hij wilde geen ‘voorman’ zijn. Als man van één stuk week hij niet af van zijn levensdoel: God en Kerk samen dienen.

lees verder over Nestor Bernard

Paul Haels

Geen opmerkelijke accenten in het pastoraat van deken Haels.
Begrijpelijk want de zestien jaar dat hij in Mechelen pastoor-deken was werden overschaduwd door oorlogssfeer en oorlogsleed.

Al in 1936 waren er oorlogssignalen. Onder meer van 20 augustus tot 10 september moest de gemeente tien troepen ‘inkwartieren met huisvesting en voedsel’.
Het jaar daarop moesten 102 ‘Jagers te Paard’ onderdak vinden.

De onrust was voelbaar en als in de nacht van 12 op 13 mei ‘manoeuvres’ werden gehouden om de lichtdemping en het alarmsysteem uit te testen, was de oorlogsangst heel reëel.
De ellende en kommer van een nieuwe wereldbrand stond voor de deur.

Henricus Nulens

Deken Nulens was een ijverige parochieherder; zonder veel franjes in doen en laten.
Aan hem danken we het bouwen van een parochiezaal, die enkele jaren geleden is afgebroken en meters is opgeschoven naar het nieuw gebouwde pastoraal centrum FrancisCasa, dat pastorie en zaal herbergt.
Hij liet de kerk schilderen en verving de oude stoelen door nieuwe. Verder kocht hij grond aan om een speeltuin op te bouwen.
Hij zag ook de noodzaak in om de nieuwe tuinwijken van Mechelen en Vucht tot afzonderlijke parochies uit te bouwen.

lees verder over Henricus Nulens

---

EEN NIEUWE TIJD

Mathieu Bouveroux

Het dekenaat van Mathieu Bouveroux strekte zich uit over het ganse Maasland; van Kessenich tot Vroenhoven. In de eigen parochie werd de deken bijgestaan door twee kapelaans die onderling wel eens van mening konden verschillen en voor wie hij de minzame vaderrol waarnam.
Zelf kwam de deken ietwat afstandelijk over maar zijn werk was bovenal ingegeven door een groot geloof.

lees verder over Mathieu Bouveroux

Adriaan Rouvoet

Op 5 oktober 1974 werd Adriaan Rouvoet in opvolging van pastoor Venken, de nieuwe pastoor van Mariaheide.
Zijn pastoraat begon in mineur: een week voor zijn verhuis brandde de noodkerk in Mariaheide af. De nieuwe parochieherder toonde zich een gedreven bouwheer. Meer dan 81 weekends trok hij naar de parochies in Limburg om er met niet minder dan zeshonderd bedelpreken het nodige geld in te zamelen voor het bouwen van een nieuw gebedshuis.

lees verder over Adriaan Rouvoet

Servaas Geelen

Een goedlachse man, heel gewoon gekleed; men zag hem nooit met een das, wel altijd herkenbaar aan zijn eeuwige bretellen en zijn pet. Een echte boerenzoon uit Voeren.
Hij was al op pensioenleeftijd toen hij hier benoemd werd tot pastoor-deken.
Hij zocht naar voeling met wat er bewoog in de samenleving. Hij ging voor ‘een kerk van onderuit’, aansluitend op de leefwereld en de noden van de mensen.

Onder zijn impuls ontstonden nieuwe dynamieken en samenwerkingsverbanden.
Hij was tachtig toen hij in 2006 met pensioen ging. Met het vertrek van deken Geelen werd een generatie van ‘ouw dekens’ afgesloten

NIEUWSTE TIJD

Luc Herbots

Het contrast tussen deken Herbots en zijn voorganger was groot. Deken Geelen begon zijn ambt in Maasmechelen toen hij al op pensioenleeftijd was; deken Herbots was nauwelijks 43 jaar. Vooreerst werden de banken herschikt; bijna een symbolisch gebaar dat voor-en tegenstanders kende. Maar al vlug bleek dat de deken daadkrachtig inzette op gemeenschapsvorming. Vele initiatieven volgden: de positionering tussen parochie en Pastorale Eenheid, geloofsavonden, vormingssessies, jaarlijkse inspiratiedagen en activiteiten voor jongeren. De leken konden voorgaan in uitvaarten; twee leken werden geroepen tot het diaconaat.

lees verder over Luc Herbots