Keuzes maken | weekend 12-13 april

Bij uw binnenkomst zult ge een veulen vinden dat vastgebonden staat en waarop nog nooit iemand gezeten heeft; maakt het los en brengt het hier. Mocht iemand u vragen: Waarom maakt ge het los? Dan moet ge zeggen: De Heer heeft het nodig.’ Zij die gestuurd waren, gingen weg en bevonden het zoals Hij hun gezegd had. Toen ze het veulen losmaakten, vroegen hun de eigenaars: ‘Waarom maakt ge het veulen los?’ Zij antwoordden: ‘De Heer heeft het nodig.’ Ze brachten het veulen bij Jezus, wierpen er hun mantels overheen en hielpen Jezus erop. Terwijl Hij voorttrok, spreidden ze hun mantels op de weg uit. Toen Hij (de stad) naderde, begon heel de menigte van zijn leerlingen, reeds op de helling van de Olijfberg, opgetogen en met luider stem God te prijzen wegens alle wonderen die zij gezien hadden, zij riepen: ‘Gezegend de Koning, die komt in de Naam des Heren! Vrede in de hemel en eer in den hoge!’ Enige farizeeën onder het volk zeiden tot Hem: ‘Meester geef uw leerlingen een terechtwijzing.’ Hij antwoordde: ‘Ik zeg u: Als zij zwijgen zullen de stenen roepen.’ (Lucas 19,28-40) 

Aan welke kant sta ik?

Met Palmzondag begint de Goede Week en misschien zouden we ons dan eens kunnen afvragen: hoe reageer ik op de intocht van Jezus in Jeruzalem? Hoe reageer ik op zijn lijden en sterven? Is dit allemaal voor mij een herinnering aan wat vroeger met Jezus gebeurd is of heeft het ook iets te maken met mijn leven in de wereld van vandaag? Het is toch niet alleen van belang te weten hoe de mensen in zijn tijd tegenover Hem stonden in de weg die Hij is gegaan. Durf ik me af te vragen: aan welke kant sta ik eigenlijk? Ben ik bij die groep schreeuwers en roepers die bij grote plechtigheden de eerste rij kiezen, maar die uiteindelijk als het eropaan komt om te kiezen toch niet openlijk van Hem getuigen. Het is gemakkelijk in de massa te staan omdat men dan naar alle richtingen kan draaien. Of durf ik er ook te staan in de moeilijke uren en ook verder te gaan – zelfs alleen – als onbegrip en spot mij ten deel vallen? Ja, aan welke zijde sta ik eigenlijk? Misschien sta ik bij die mensen met palmtakken in de hand die Hosanna zingen. Misschien sta ik bij hen die met veel enthousiasme de weg van Jezus willen gaan omdat Hij past in hun levensopvatting, maar die morgen niet meer over Hem spreken omdat zijn weg gaan veel van hen vraagt. 

Goede Week

Is deze Goede Week niet ideaal om daar eens rond na te denken. En op deze Palmzondag willen we hulde brengen aan Jezus, net zoals in die tijd toen mensen takken afbraken van de palmbomen om Hem lof toe te zwaaien. In de liturgie worden palmen gewijd en uitgedeeld. Hier en daar krijgen ze bij mensen nog een ereplaats aan het kruis. Het is een teken van vreugde en hulde. Het palmtakje kan ook een teken van verbondenheid zijn en van vertrouwen in het leven, een herinnering aan het moment dat Jezus als een topvedette in Jeruzalem werd onthaald. Laten wij ook, zoals Jezus’ vrienden toen, met Hem op weg gaan omdat we ons aangesproken voelen door zijn boodschap. Op weg naar de stad Jeruzalem, de plaats van mensen met hun zwakheden, mensen met ambities en kortzichtigheden. 

Goede God, als wij in deze Goede Week stilstaan bij het lijden van uw Zoon, laat ons dan in Zijn lijden het lijden herkennen van zovele medemensen wereldwijd. Want Pasen gebeurt maar doorheen het medelijden met broeders en zusters in nood. Amen.

diaken Julien Beckers