Feest Heilige Familie | weekend 30-31 december
Toen de tijd van hun onreinheid volgens de wet van Mozes ten einde was, brachten ze Hem naar Jeruzalem om Hem aan de Heer aan te bieden, zoals is voorgeschreven in de wet van de Heer: ‘Elke eerstgeboren zoon moet aan de Heer worden toegewijd.’ Ook wilden ze het offer brengen dat de wet van de Heer voorschrijft: een koppel tortelduiven of twee jonge gewone duiven. Er woonde toen in Jeruzalem een zekere Simeon. Hij was een rechtvaardig en vroom man, die uitzag naar de tijd dat God Israël vertroosting zou schenken, en de heilige Geest rustte op hem.
Het was hem door de heilige Geest geopenbaard dat hij niet zou sterven voordat hij de messias van de Heer zou hebben gezien. Gedreven door de Geest kwam hij naar de tempel, en toen Jezus’ ouders hun kind daar binnenbrachten om met Hem te doen wat volgens de wet gebruikelijk is, nam hij het in zijn armen en loofde hij God met de woorden:
‘Nu laat U, Heer, uw dienaar in vrede heengaan, zoals U hebt beloofd.
Want met eigen ogen heb ik de redding gezien
die U bewerkt hebt ten overstaan van alle volken:
een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen
en dat tot eer strekt van Israël, uw volk.’ (Lucas 2,22-32)
Als je aan ouders vraagt wat hen blij maakt, kan je er zo goed als zeker van zijn dat ze over hun kinderen beginnen te vertellen. En je ziet de vreugde in hun ogen fonkelen …
Simeon zegt aan Maria en Jozef dat hun kind Jezus Gods Licht zal brengen aan de mensen. Hoe blij en fier moeten Jezus’ ouders zich wel hebben gevoeld!
Als je aan ouders vraagt welke zorgen hen het meest bedrukken, kan je er zo goed als zeker van zijn dat ze … over hun kinderen vertellen. En je voelt dat die zorgen hen bedrukken. Ze liggen er soms zelfs van wakker.
Simeon zegt aan Maria en Jozef dat hun kind het niet gemakkelijk zal hebben, dat Jezus in zijn zending op veel weerstand zal botsen. Zie je Maria en Jozef elkaar bezorgd aankijken?
Het leven heeft twee kanten
We spreken vaak over blijdschap en verdriet als twee aparte realiteiten: ofwel gaat het je goed, ofwel zit je in de problemen.
Dit evangelieverhaal toont ons dat vreugde en pijn de twee kanten zijn van dezelfde medaille die ‘leven’ heet. Als je het avontuur van het leven aandurft, je roeping probeert te ontdekken en te volgen, met gans je hart mensen liefhebt … dan zal dat je blijdschap én verdriet bezorgen.
De enige manier om verdriet te ontwijken is: van je hart een steen maken. Maar dan kan je ook niet meer oprecht blij zijn.
Vreugde en verdriet voor God brengen
De evangelist noteert aan het slot: “Maria bewaarde dit alles in haar hart”. Elders klinkt het: “Ze overwoog het bij zichzelf”.
Maria brengt haar vreugde en verdriet voor God. Ze probeert het te begrijpen vanuit zijn grote perspectief. En daaruit put ze een diep vertrouwen. Het geloof dat zij, Jozef en Jezus door God gedragen worden, geeft haar de kracht om haar levensweg te gaan. Zij zal trouw aanwezig zijn onder Jezus’ kruis op het moment van het grootste lijden. En zij zal er evenzeer zijn bij Pasen en Pinksteren, op het moment van de grootste vreugde.
Heilig
Zou het niet juist dit sterke vertrouwen zijn dat dit gezin uit Nazareth ‘heilig’ maakt? Daarom wens ik op dit feest van de heilige Familie aan alle gezinnen in onze parochies vooral dit Godsvertrouwen toe, waardoor we zowel de vreugde intens kunnen vieren, als de pijn samen dragen en verwerken …