Even voorstellen: Jeannette Loozen, Gerty Roebben en Harry Rutten

God roept zijn mensen

Zo begint de eerste strofe van het lied ‘Mensen voor de mensen zijn’.

Elk jaar op de 4^de paaszondag is het ook de Roepingenzondag. Deze dag werd in het leven geroepen om te bidden voor nieuwe roepingen in de Kerk, voor priesters, diakens en religieuzen. De laatste jaren heeft ook de ‘roeping van iedere christen’ daarin een plaats. Vele mensen nemen nog een engagement op, zetten zich nog in voor de parochie. Met drie van hen uit +gkv een gesprek: Jeannette Loozen, Gerty Roebben en Harry Rutten.

Mag ik jullie vragen om je voor te stellen?
J Ik ben Jeanette, ben 66 jaar , ben getrouwd met Norbert en woon in Lanaken. Ik heb gewerkt als kleuterleidster en ben sinds enkele jaren met pensioen.
G Ik ben Gerty Roebben, ben bijna 55 en afkomstig uit Kortessem en sinds 1989 woonachtig in Kesselt. Ik ben al 30 jaar gelukkig getrouwd met Jos Kleijnen en we hebben vier kinderen: Tessa en Freija die reeds zelfstandig wonen, en Ilka en Jonas die nog studeren. Ik werk als verpleegkundige in het WZC Oosterzonne in Zutendaal.
H Ik ben geboren vlak na de Tweede Wereldoorlog, in het kleine dorp Kesselt als tweede jongste uit een boerengezin van negen kinderen. Ik ben gehuwd met Rina Holtappels uit Briegden, vader van tweede dochters en opa van drie kleinkinderen. Ik ben gepensioneerd postbediende.

Wat is jouw taak in de parochie of Pastorale Eenheid?
J In de parochie Gellik draag ik samen met Marijke en de diaken de catechese als voorbereiding op het sacrament van het vormsel. Ook maak ik deel uit van het parochieteam om inhoudelijke en praktische zaken te organiseren, bijvoorbeeld de kinderzegen, het solidaire ontbijt … Ik ben lector in de avondwake en de uitvaartliturgie en vervul ook die rol in de zondagskerk van het zuiden, Veldwezelt.
G Net zoals Jeanette ben ik lector, zowel in Kesselt als in veldwezelt. Ik maak ook deel uit van de parochieraad van Veldwezelt om wat meer thuis te komen in de pastoraal. Ik vertegenwoordig Kesselt, samen met Martin Palmans, in het team van de Pastorale Eenheid. Een groep met mensen van elke parochie, die een beetje de pastoraal en het beleid dragen voor alle parochies van Lanaken. Waar ik kan, probeer ik Martin in Kesselt ook wat te ondersteunen in zijn werk in de parochie.
H Zoals de twee dames ben ik ook lector in Veldwezelt en ook gebedsleider bij de avondwake bij een overlijden. Ook zing ik mee in het Gregoriaans Mannenkoor en het koor de Oosterster. Het was pastoor Willen die vond dat ik een mooie en duidelijke stem heb en zei dat menige vrije radio jaloers was op mijn stem. Zo ben ik lector geworden en heb een cursus gevolgd in Hees als gebedsleider in de avondwake of andere viering, bijvoorbeeld een kruisweg of aanbidding. Gedurende tien avonden werden we meer en meer vertrouwd met liturgie. Ik heb dan ook met veel enthousiasme gewerkt aan die nieuwe avondwakes met mooie en nabije teksten.

Waarom doen jullie dit? Hoe is dit engagement gekomen of mogen we zeggen deze ‘roeping’?
J Misschien is het een beetje zoals een drang, een verlangen om iets te doen en te betekenen voor anderen. Ik heb het geloof van thuis meegekregen en heb het ook altijd gezien als mijn taak bij de kleuters om heb iets mee te geven. Want geloven moet toch ook te zien zijn in je manier van leven, het is een levenshouding. Een engagement brengt mensen samen, geeft je een gevoel van samenhorigheid, er samen voor gaan, er is ook de vriendschap.
G Mijn papa was ook lector. Men heeft me dan gevraagd om te lezen in de kerk in Kesselt. Ik hebt dat gedaan met de nodige stress. Maar achteraf zei een vrouw me: “Meisje, dat heb je heel goed gedaan.” Dat raakt me en gaf me de moed om verder te doen. Ik ben thuis ook katholiek opgevoed en heb mijn geloof sterk meegekregen. Immers: woorden wekken en voorbeelden trekken; en mijn heeroom en tante nonneke zijn zulke goede voorbeelden. Zomaar iets doen voor de ander, dienstbaar zijn … het hoort bij ons leven.
H Het heeft zeker te maken met mijn opvoeding, je kan bijna zeggen dat het in de genen zit, dat het ons werd ingegeven door de manier van leven thuis. Maar ook door mensen die in je ‘kunnen’ geloven, bijvoorbeeld door de pastoor die me vroeg om de avondwakes voor mijn rekening te nemen. Hij spoorde me aan, daardoor werd ik sterk gemotiveerd en kon ik mensen nabij zijn. Als mensen pijn of verdriet hebben, zoeken zij toch naar meer in hun leven, ze kunnen het niet altijd verwoorden en dan is echt goed dat je er voor hen kan zijn. In een rouwgesprek kan je echt wel veel betekenen voor mensen. Het is geen zakelijk gebeuren.

Wat doet jullie deugd in je pastorale inzet?
JGH Dat je iets kan betekenen voor de anderen, geeft een goed gevoel voor jezelf, maar ook voor de andere. Ik merk dat jonge mensen openstaan voor Jezus, al zeggen ze dat niet altijd met zoveel woorden. Vorig jaarkwamen enkele kinderen zeggen:
Bedankt, we zijn blij dat we hebben gekozen voor de catechese.
 Ja, dienstbaar zijn doet deugd, het verwarmt je hart, het is een meerwaarde voor een parochie. Elke keer als je mensen kunt raken in hun leven, zit je goed. Mensen kunnen veel betekenen voor elkaar, zowel gelovigen als niet-gelovigen.

Waar vinden jullie daarvoor inspiratie of begeestering?
JGH Een goede voedingsbodem is nodig. God heeft mensen nodig om zijn handen en voeten te zijn in de wereld van vandaag. Geloof krijg je mee van thuis, het kan een krachtbron zijn voor je leven. Ook in het gebed en de eucharistie vinden we kracht. Maar ook in het bemoedigen van elkaar, door er te zijn voor elkaar. Bidden kan mensen veranderen en ja, mensen veranderen de wereld. Ook de stilte kan een bron van inspiratie zijn of het lezen van een goed boek, een mooi stukje muziek of een diepgaand gesprek.

Wat zou je in de Kerk, Pastorale Eenheid of parochie nog graag zien gebeuren?
JGH Er is nogal wat oppervlakkigheid en onverschilligheid, maar er is ook bij sommige mensen de vraag naar meer. We kunnen met mensen daarin meegaan door te getuigen van waaruit we leven. Misschien moeten we wat meer geloven in de werking van de Heilige Geest en openstaan voor de werking van de Heilige Geest en openstaan voor de werking van de Geest. Maar ook zelf meer durven getuigen en begeesterd zijn zodat het aanstekelijk werkt, zodat anderen zeggen, daar gaat iets van die mensen uit. Ook dat de media niet altijd het negatieve aanwezig brengen in de wereld, maar ook het positieve waartoe de Kerk kan bijbrengen.

Bedankt Jeannette, Gerty en Harry voor dit mooie en open gesprek. Ik wens dat jullie vel vreugde mogen beleven aan elke inzet, hoe klein of groot ook. Dat het anderen in beweging breng om ook mee hun schouders onder de parochie ter zetten.