De zin van ons bestaan | weekend 3-4 februari
Zodra Jezus uit de synagoge kwam, ging Hij met Jakobus en Johannes naar het huis van Simon en Andreas. De schoonmoeder van Simon lag met koorts te bed; zij spraken Hem aanstonds over haar. Hij ging naar haar toe, pakte ze bij de hand en deed haar opstaan: zij werd vrij van koorts en bediende hen.
In de avond, na zonsondergang, bracht men allen die lijdend of bezeten waren bij Hem. Heel de stad stroomde voor de deur samen. Velen die aan allerhande ziekten leden, genas Hij en Hij dreef tal van geesten uit, maar Hij liet niet toe dat de boze geesten spraken, omdat zij Hem kenden. (Marcus 1,29-34)
De harde realiteit van het ziek-zijn, velen hebben het al ervaren in eigen leven of dat van mensen uit gezin of familie, in de omgeving. Aan het vertrouwde leven, aan het goed functioneren van lichaam en geest, wordt er soms abrupt een einde gemaakt en dan komen er vele vragen in ons naar boven: vragen naar de betekenis van het lijden en ziek zijn, naar de zin van ons bestaan. Gevoelens van angst en moedeloosheid beheersen soms ons leven. Maar ziek worden of zijn doet ons ook beseffen hoezeer wij op anderen zijn aangewezen: op de professionele hulp van artsen en verpleegkundigen, op de attente zorg van familieleden en vrienden.
Ziekte en lijden
Ook in de bijbel is het opvallend hoeveel scènes er voorkomen in het evangelie waar zieke en lijdende mensen in het middelpunt staan. In het evangelie van dit weekend lezen we hoe Jezus in de synagoge zijn hand uitstrekt naar een bezetene, naar de schoonmoeder van Petrus in zijn huis en naar een melaatse langs de weg. “Velen die aan allerhande ziekten leden, genas hij”. Jezus vlucht het lijden en het ziek-zijn van mensen niet, Hij gaat naar hen toe met helende hand. Zijn bezorgdheid voor zieken en uitgestotenen doorbreekt de grenzen van de sabbat: als mensen in nood zijn, geldt voor Jezus enkel de wet van de liefde. We hebben het geluk dat er zo een goede gezondheidszorg is in onze samenleving, zowel professioneel als de door vele vrijwilligers. Hoeveel mensen in de wereld zijn niet aan hun lot overgelaten terwijl ze gebukt gaan onder armoede, oorlog of omdat ze op de vlucht zijn. Daar waar er menselijke solidariteit is tussen zieken en gezonden, zal ook de boodschap van Jezus waar worden gemaakt. Een samenleving waar zieken en mensen met een handicap niet mogen meetellen, waar er geen plaats is voor deze mensen, is een zieke en gehandicapte wereld. Het is hoopvol dat er in onze parochies vrijwilligers zijn in de werking van ziekenzorg die mensen nabij zijn met een bezoek, een attentie of een bemoedigend woord.
Goede God, elke dag van de week, ook op zondag, mogen wij uw Liefde bijzonder ervaren. Wij willen U danken voor uw liefde die nooit stopt, want in uw handen zijn wij allen geboren, door Jezus Christus, uw Zoon en onze Heer.
diaken Julien Beckers