De weg naar bevrijding | weekend 9-10 december
Begin van de Blijde Boodschap van Jezus Christus, de Zoon van God. Zoals er geschreven staat bij de profeet Jesaja: Zie, ik zend mijn bode voor u uit, die voor u de weg zal banen; een stem van iemand die roept in de woestijn: Bereidt de weg van de Heer, maakt zijn paden recht, zo trad Johannes op in de woestijn en doopte; hij preekte een doopsel van bekering tot vergiffenis van zonden.
Heel de landstreek Judea en alle inwoners van Jeruzalem trokken naar hem uit en lieten zich door hem dopen in de rivier de Jordaan, terwijl zij hun zonden beleden. Johannes ging gekleed in kameelhaar met een leren gordel om zijn lendenen; hij at sprinkhanen en wilde honing. Hij predikte: ‘Na mij komt die sterker is dan ik, en ik ben niet waardig te bukken en de riem van zijn sandalen los te maken. Ik heb u gedoopt met water, maar Hij zal u dopen met de heilige Geest.’ (Mc. 1,1-8)
Johannes de Doper heeft wegen gebaand: hij trok rond, nam mensen met zich mee en maakte hen tot zijn leerlingen. Hij wees de weg naar bekering die ook de weg naar bevrijding is. Door zijn prediking bereidde hij de mensen voor op de komst van de Heer. Hij veranderde de mensen, deed hen uitzien naar de komst van de Heer. In die zin bracht hij Christus naderbij. Hij is een voorbeeld voor elke mens, priester, diaken of leek die met het evangelie naar medemensen wil gaan. Niet hijzelf is belangrijk, maar wel diegene wiens Boodschap hij draagt. Johannes is een mens geweest zoals de kerk er in elke tijd een paar nodig heeft: hij beleefde wat hij verkondigde en daardoor had hij gezag dat gewetens wakker maakte. Want hij was wegbereider, want hij maakte mensen klaar om Hem te ontvangen die de Weg is: Jezus van Nazaret.
Leven in volheid
Mensen moeten altijd weer opnieuw voor elkaar wegen banen om te leren leven in volheid: ouders banen wegen voor hun kinderen. Steeds zijn er mensen geweest die baanbrekers zijn voor een meer ontwikkelde samenleving: technisch, politiek, sociaal, cultureel, enz. Het zijn mensen die wegen vinden en ze openstellen voor anderen die na hen komen, die dalen van ontgoocheling, heuvels van onoverkomelijke versperringen wegnemen zodat anderen erover kunnen. In elk leven zijn er immers oneffenheden, ruwe paden, hoekige rotsen waar men kan struikelen: het alledaagse leven kan een woestijn van verveling worden en een steppe van wanhoop. We hebben mensen nodig die wegen banen, die mensen terug ‘op weg helpen’ zodat ze de eindmeet halen. Dat zijn de wegbereiders naar meer menselijkheid.
De weg naar God
Maar er zijn ook steeds mensen nodig die de weg naar God wijzen, en de weg van God naar ons bereiden, mensen die geïnspireerd worden door het evangelie en anderen op hun tocht meenemen. We hebben zulke mensen nodig die met heel hun leven getuigen dat God een God is van solidariteit en menselijke nabijheid. Zij doen ons beseffen dat de wegen naar die God niet altijd smal en moeilijk moeten zijn, zoals men vroeger dacht, maar dat die weg ook een brede weg van vreugde kan zijn, die zin en richting geeft aan ons leven, de weg die ons uitnodigt om de kant te kiezen van de zwaksten en de eenvoudigen.
God van licht,
Jij stuurt mensen op ons pad
om de weg te banen en ons vreugde te brengen.
Help ons om mee te bouwen aan een weg,
die voor iedereen begaanbaar is.
Laat ons licht zijn voor elkaar
naar het voorbeeld van uw Zoon Jezus.
Blijf bij ons, Heer, als licht,
en geef troost en moed om samen verder te gaan,
vandaag, morgen en altijd. Amen.
diaken Julien Beckers