De olie van de vriendschap | weekend 7-8 november
Het is met het Rijk der hemelen als met tien meisjes die met hun lampen uittrokken, de bruidegom tegemoet. Vijf van hen waren dom, de andere vijf verstandig.
Want de domme namen wel hun lampen mee, maar geen olie; de verstandige echter namen met hun lampen tevens kruiken olie mee. Toen nu de bruidegom op zich liet wachten, dommelden zij allen in en sliepen. Maar midden in de nacht klonk er geroep: Daar is de bruidegom! Trekt hem tegemoet! Meteen waren al de meisjes wakker en maakten hun lampen in orde. De domme zeiden tegen de verstandige: Geeft ons wat olie, want onze lampen gaan uit. Maar de verstandige antwoordden: Neen, er mocht eens niet genoeg zijn voor ons en jullie samen. Gaat liever naar de verkopers en haalt wat voor jezelf. Maar terwijl zij onderweg waren om te gaan kopen kwam de bruidegom, en die klaar stonden, traden met hem binnen om bruiloft te vieren; en de deur ging op slot. Later kwamen ook de andere meisjes en zeiden: Heer, heer, doe open! Maar hij antwoordde: Voorwaar, Ik zeg u: Ik ken u niet. Weest dus waakzaam, want gij kent dag noch uur. (Matteüs 25,1-13)
Wij staan nu dicht bij het einde. Natuurlijk niet bij het einde van de wereld. Ook al klagen allerlei profeten geweld, oorlog, onrecht en corruptie terecht aan. Wij staan dicht bij het einde van het kerkelijk jaar. Over twee zondagen, met het feest van Christus-Koning, sluiten we het kerkelijk jaar af. Daarna begint er een nieuw kerkelijk jaar met de eerste zondag van de advent. Wanneer zich het einde van een bepaalde periode aandient, dan maken we bijna spontaan de inventaris of de balans op. Wat is er toch allemaal in die voorbije tijd gebeurd? En moeten we dit positief of negatief inschatten?
Aan het eind van het kerkelijk jaar nodigt de evangelielezing over de vijf domme en de vijf slimme meisjes ons uit om een balans op te maken van ons eigen leven. Zijn wij het voorbije jaar alert en waakzaam gebleven, zoals de vijf slimme meisjes? Of hebben wij ons zelfgenoegzaam laten indommelen, zoals de vijf domme meisjes? En vooral, hebben we genoeg olie ingeslagen?
Misschien zijn we wel te zelfgenoegzaam geworden door onze enorme welvaart. Onze welvaartsroes doet ons vaak niet verder kijken dan onze eigen kleine zorgen en pleziertjes. Op de komst van de Heer in ons leven zijn wij dan niet voorbereid.
Maar het tegendeel is even goed mogelijk. We zijn in het voorbije jaar heel alert geweest, veel alerter en waakzamer dan anders. Omdat het coronavirus heel ons doen en laten door elkaar heeft geschud. We zijn in deze coronatijd bijvoorbeeld veel scherper gaan beseffen dat we elkaars (fysieke) nabijheid nodig hebben en dat sociaal isolement op den duur zeer zwaar kan doorwegen in het leven. We hebben niet alleen elkaars nabijheid nodig, maar ook de nabijheid van God.
De olie die we nodig hebben om licht te brengen in de nacht van het leven is heel zeker ‘de olie van de vriendschap’. Laten we daarvan voldoende inslaan. Echte vriendschap reikt altijd verder dan de emotie van het moment. Een vriend in problemen, dicht bij huis of in de derde wereld, laten we niet in de steek. Steeds opnieuw mag een vriend bij ons aankloppen met zijn hoop en verdriet, met zijn vreugde en pijn, met zijn geluk en zijn tegenslagen. Een vriend mag er altijd zijn, zeker in coronatijd. Hechte vriendschap houdt de lampen langdurig brandend. Dat wisten de slimme bruidsmeisjes maar al te goed. De vriendschap van de Heer werd hun deel.
Goede God, ons doen en laten wordt door elkaar geschud door het coronavirus, laat ons onze lampen brandend houden voor wie dreigt te vereenzamen door te weinig sociaal contacten. Laat ons de vriendschap doorgeven van Jezus Christus, uw Zoon en onze Heer.