Dagelijkse sleur | weekend 30 november-1 december

dagelijkse sleur – dekenaat Genk

Zoals het ging in de dagen van Noach, zo zal het gaan bij de komst van de Mensenzoon. 

Zoals toch de mensen in de dagen voor de zondvloed doorgingen met eten en drinken, met huwen en ten huwelijk geven, tot op de dag, waarop Noach de ark binnenging, en zij niets vermoedden, totdat de zondvloed kwam en allen wegrukte: zo zal het ook gaan bij de komst van de Mensenzoon. Dan zullen er twee op de akker zijn: de een wordt meegenomen, de ander achtergelaten; twee vrouwen zullen met de molen aan het malen zijn: de een wordt meegenomen, de andere achtergelaten. Weest dus waakzaam, want gij weet niet op welke dag uw Heer komt. (Matteüs 24,37-42)

Ons leven kan een sleur worden. Dan staan we op en we kleden ons aan, we eten, drinken, gaan werken, gaan winkelen. We leggen kilometers af met de auto om te gaan werken, we staan in de file, we komen ‘s avonds pas laat thuis. We kijken naar een film op tv en gaan uiteindelijk opnieuw slapen, om de volgende dag ongeveer hetzelfde opnieuw te doen. Het is zoals in de dagen van Noach toen de mensen doorgingen met eten en drinken, met huwen en ten huwelijk geven, enzovoort …

Ons leven wordt een sleur, een eentonig verhaal, het is pure herhaling, tenminste toch als er in het leven geen verwachtingen meer zijn. Verwachtingen doorbreken de sleur. Kinderen kijken uit naar Sinterklaas, jongeren naar hun nieuwjaarsfuif, gezinnen naar hun jaarlijkse skivakantie. Hoop en verwachting op wat komen gaat, doet ons de dagelijkse sleur dragen en verdragen.

Het evangelie wil ons erop attent maken dat christenen mensen van verwachting zijn. Onze verwachting ligt heel hoog. Wij verwachten niemand minder dan de Jezus zelf. Vier weken lang in de advent kijken we uit naar de geboorte en naar de komst van Jezus. Elke week steken we een kaarsje meer aan omdat Kerstmis een feest is dat de dagelijkse sleur definitief doorbreekt, wanneer de Mensenzoon in ons leven komt.

Goede God, maak ons waakzaam en open in de komende vier weken onze oren, ogen, handen en hart opdat met Kerstmis Jezus Christus mag geboren worden te midden van onze gelovige gemeenschap.