Berg Tabor | weekend 15-16 maart

het waren Mozes en Elia die in heerlijkheid verschenen waren en spraken over zijn heengaan, dat Hij in Jeruzalem zou voltrekken. Petrus en zijn metgezellen waren intussen door slaap overmand. Klaarwakker geworden zagen zij zijn heerlijkheid en de twee mannen die bij Hem stonden. Toen dezen van Hem heen wilden gaan, zei Petrus tot Jezus: ‘Meester, het is goed dat wij hier zijn. Laten we drie tenten bouwen, een voor U, een voor Mozes en een voor Elia.’ Maar hij wist niet wat hij zei. Terwijl hij zo sprak, kwam er een wolk die hen overschaduwde. Toen de wolk hen omhulde, werden zij door vrees bewogen. Uit de wolk klonk een stem die sprak: ‘Dit is mijn Zoon, de Uitverkorene, luistert naar Hem!’ (Lucas 9, 29-35)

Adempauze

In het evangelie worden we vandaag meegenomen naar de berg Tabor en daar treffen we twee groepen mensen aan: Jezus met Mozes en Elia en dan nog Petrus, Johannes en Jacobus. Jezus is op weg naar Jeruzalem, Hij weet wat Hem te wachten staat, want Hij heeft de joodse leiders flink op hun tenen getrapt. Ze willen hem doden en de berg is een kleine adempauze. Hij voelde zich gezonden, Hij had geen andere keus, Hij was trouw aan zijn zending en problemen die zijn opdracht meebracht, ging Hij niet uit de weg. En Hij denkt aan Mozes en Elia, grote mensen uit het verleden, mannen van God, leiders zoals Hij.

In de schijnwerpers

Aan de andere kant is er Petrus met zijn metgezellen. Hij is een ander type, hij is iemand die de moeilijke dingen uit de weg wil gaan. Denk maar aan de ontkenning in de hof van Olijven of zijn fel protest bij de lijdensvoorspelling. Twee verschillende mensen die we ook vandaag in onze samenleving tegenkomen. Op die berg heeft Jezus een stukje hemel op aarde ervaren, Hij stond even in de schijnwerpers, in het volle licht. Maar deze ervaring was maar heel tijdelijk. 

Gelukservaring

Voor Petrus was het tekort, het mocht langer duren. Maar Jezus wist dat dit een momentopname was, en dat Hij nog een lange, moeilijke weg moest gaan. Ik denk dat ook wij dromen van zulke gelukservaringen, van momenten die oplichten in ons leven, momenten dat mensen heel blij en gelukkig zijn. Maar we kunnen niet blijven dromen, we moeten terug aan het werk. Dat wist Jezus maar al te goed. Hij had een zending te vervullen. Maar daar op die berg liet Hij zich inspireren om nadien de weg terug naar beneden te gaan. Het evangelie vertelt dat er een stem uit de hemel klonk: ‘Dit is mijn Zoon, luister naar Hem.” Luisteren wij ook naar zijn stem? Laten wij ons door Hem inspireren om op te komen voor gerechtigheid voor de boerengemeenschappen in het Zuiden. Laten we luisteren naar Hem, want Hij trekt ook in deze veertigdagentijd met ons mee.

Goede God, ons hart hunkert elke dag opnieuw naar de volmaakte liefde. Maar het leven van elke dag kent zijn pieken en dalen, hoogtepunten van liefde en dal-momenten van het lijden. Leer ons doorheen alles onze hoop te stellen op Uw barmhartige liefde bij leven en welzijn; bij dood en lijden. Amen.

diaken Julien Beckers