Waarom nog kinderen dopen? | weekend 9-10 januari
Aan de Jordaan predikte Johannes de Doper: ‘Na mij komt die sterker is dan ik, en ik ben niet waardig te bukken en de riem van zijn sandalen los te maken. Ik heb u gedoopt met water, maar Hij zal u dopen met de heilige Geest.’ (Marcus 1,7-8)
Waarom zouden wij in deze tijd van ontkerkelijking nog kinderen laten dopen? Als de ouders helemaal niet meer naar de kerk gaan, heeft het dan nog wel zin om hun kindje te dopen? Temeer, daar zelfs de grootouders vaak niet meer kerkelijk zijn. Ook zij hebben afgehaakt op zondag. Dus schieten er alleen nog de overgrootouders over, als ze niet te immobiel geworden zijn om op zondag de verplaatsing naar de kerk te maken. We zitten dus vandaag met drie generaties die op zondag niet in de kerk aanwezig zijn.
Doopsel
Tegen alle logica in blijven ouders vragen dat hun kindje gedoopt wordt. Wat moeten we met die vraag doen? Erop ingaan of eerder het doopsel ontmoedigen. Tegenover het doopsel zou toch enige geloofspraktijk van de jonge ouders en grootouders mogen staan. Wat is de beste keuze voor de ouders en voor de kerk?
Best is om een kindje te laten dopen, ondanks de geringe kerkelijkheid van de ouders. Waarom deze keuze?
Wanneer we een kindje dopen dan stellen we een teken. Deze tekens grijpen veel dieper in het leven in, dan we op eerste gezicht zouden vermoeden. Denk maar eens aan de eerste kus van je liefje. Dit eenvoudig gebaar heeft vaak vergaande consequenties. Want datgene wat we doen in het leven, bepaalt ook hetgeen we zullen denken. Moeilijker uitgedrukt: de ortho-praxis gaat de ortho-doxie altijd vooraf. De juiste praktijk geeft vorm aan het juiste denken en geloofsopvattingen. Niet omgekeerd.
Dit is de reden waarom in de kerk zoveel tekens worden gesteld. Door tekens te stellen komen mensen tot geloof, gaan mensen het leven anders bekijken. Omdat ‘tekens stellen’ een vorm van handelen is, waarin we heel ons wezen en ons leven engageren, ook in het doopsel. Als we een kind laten dopen dan stellen we een teken van bekering. We keren ons naar God toe. Meer nog we vertrouwen dit kind aan God toe. Dit is in het leven een heel grote stap. Het meest kostbare dat ouders hebben, hun bloedeigen kind, vertrouwen ze aan God toe.
Dopen is daarom steeds een vorm van bekering naar God toe, waardoor het geloof van de jonge ouders groeit. Want samen met geheel de familie naar de kerk komen, het kindje een kruisje geven in de doopviering, het kindje boven de doopvont houden en de doopkaars voor het pas gedoopte kindje aansteken; het zijn allemaal tekens die het hart van de ouders engageren in de richting van God. Het doet het geloof van de jonge ouders groeien. Niet dat zij daardoor plots volmaakte christenen zijn geworden en nog minder dat ze van dan af elke week in de kerk te zien zijn. Maar het is toch duidelijk een stap van bekering op weg naar God toe.
Goede God, telkens opnieuw keerde Uw Zoon Jezus zich naar U toe, ook aan de Jordaan, toen Hij zich liet dopen. Laat ons verheugd zijn telkens wanneer jonge ouders naar de kerk komen om hun kindje aan U toe te vertrouwen en het te laten dopen in naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest.