Volg mij | weekend 29-30 juni

Toen zijn tijd van lijden, sterven en verrijzen naderde,
was Jezus vastbesloten naar Jeruzalem te gaan …
Ze zochten onderdak in een Samaritaans dorp,
maar daar wilden ze Hem niet ontvangen …
Iemand zei tot Jezus: “Ik wil U volgen, waar Gij ook heengaat.”
Jezus zei tot hem: “De vossen hebben hun holen en de vogels hun nesten.
Maar de Mensenzoon heeft geen plek waar Hij zijn hoofd te ruste kan leggen.”
(Lucas 9*)

In deze dagen wordt er in ons land geprobeerd een nieuwe regering te vormen en waarschijnlijk zal dit niet gemakkelijk zijn. Er zijn zoveel politieke families die ieder een eigen partijprogramma hebben. Ik kan me voorstellen dat het niet gemakkelijk zal zijn om ze op één lijn te krijgen. Zonder compromissen te sluiten zal het niet lukken. Elke partij zal wat water bij de wijn moeten doen en het is vraag hoeverre men daartoe bereid is. Compromissen sluiten hoort gewoon bij het leven. Het komt in het gezin, op school of op het werk voor, zelfs in verenigingen. Mensen die geen compromissen kunnen of willen sluiten, zijn soms ongelukkige mensen, denk ik. En ook in het evangelie vandaag gaat het daarover. 
In het eerste gedeelte horen we hoe Jezus heel mild is als ze in een Samaritaans dorp onvriendelijk behandeld worden. Zijn leerlingen willen al onmiddellijk een rel veroorzaken door het vuur uit de hemel over het dorp af te roepen. Maar Jezus wijst hen terecht, want dit is niet belangrijk genoeg om je kwaad over te maken. En iets verder zien we een andere Jezus. Onderweg zegt iemand: “Ik zal U volgen, waar Gij ook heen gaat.” En Jezus zegt: “Volg Mij.” Maar iedereen heeft zo zijn reden om niet op weg te gaan met Jezus.
Wanneer wij Hem willen volgen, moeten we dit van harte doen, moeten we geen compromissen sluiten en zeggen: ja, ik wil U wel volgen, maar ik wil nog even dit en dat doen; ik wil wel helpen, maar wel zo dat ik er zelf beter van wordt. Want dan sluiten we een compromis in ons eigen voordeel en dat kan toch niet de bedoeling zijn. Als we de weg van Jezus willen gaan, mogen we kiezen om dienstbaar in het leven te staan. Aan de kant gaan staan bij de zwakste, bij de kleine en eenvoudige. En niet denken: dat is me teveel gevraagd. 
Mogen we in de komende vakantietijd er ook zijn voor elke mens die we tegenkomen en die op ons rekent. Deze dagen kijken velen van ons uit naar de vakantie: ontspanning, wegtrekken uit de dagelijkse sleur, deugddoende ervaringen, verrijkende ontmoetingen. 
De vakantie kan voor ons allen hopelijk ook een tijd worden, waarin we terug wat meer ruimte maken voor Jezus en ons bezinnen over de manier waarop wij Hem proberen te volgen …

Je kan Hem niet
‘half en half’ volgen
– zegt God –
de ene dag wel
de andere dag niet…
Als je voor Hem kiest,
zal heel je leven door die keuze
ingekleurd worden.
Als je Hem wil volgen,
zal dat volledig moeten zijn,
met alles wat je hebt
en wie je bent!
En toch zal christen-worden
altijd een risico blijven,
een sprong in het onbekende,
met het vertrouwen
dat liefde en tederheid
je zullen opvangen
en je ‘thuis’ zullen brengen,
voor altijd!

Heer onze God, het woord van Jezus roept ons op Hem te volgen
zonder om te kijken naar wat achter ons ligt.
Maak ons klaar om mee te bouwen aan het Rijk Gods:
dat we Jezus’ roep beantwoorden daar waar wij gaan en staan
en iedere dag van ons leven.