Verantwoordelijkheid | weekend 20-21 augustus
Jezus trok rond door steden en dorpen, gaf er onderricht en zette zijn reis voort naar Jeruzalem. Iemand vroeg Hem: ‘Heer, zijn er weinig die gered worden?’ Maar Hij sprak tot hem: ‘Spant u tot het uiterste in om door de nauwe deur binnen te komen, want, Ik zeg u, velen zullen het proberen, maar er niet in slagen binnen te komen.
Als eenmaal de huisvader is opgestaan en de deur gesloten heeft en gij dan buiten op de stoep begint te kloppen en te roepen: Heer, doe open! zal Hij u antwoorden: Ik weet niet waar gij vandaan komt. Dan zult ge opwerpen: In uw tegenwoordigheid hebben wij gegeten en gedronken, en in onze straten hebt Gij onderricht gegeven. Maar weer zal zijn antwoord zijn: Ik weet niet waar gij vandaan komt. Gaat weg van Mij, gij allen, bedrijvers van ongerechtigheid. Daar zal geween zijn en tandengeknars, wanneer gij Abraham, Isaak en Jakob en al de profeten zult zien in het Rijk Gods, terwijl ge zelf buitengeworpen zult zijn. Zij zullen komen uit het oosten en het westen, uit het noorden en het zuiden, en aanzitten in het Koninkrijk Gods. Denkt eraan: er zijn laatsten die eersten en eersten die laatsten zullen zijn.’ (Lucas, 13.22-30)
Jezus krijgt de vraag: “Heer, zijn het er veel of weinig die gered zullen worden?” Met andere woorden: “Zijn het er veel of weinig die inspelen op Gods visioen en zo geluk en leven vinden?”
Enge poort
Jezus geeft een antwoord in drie stappen.
Eerst spreekt hij over een enge poort en een smalle weg. Ja, dat herkennen we! Christen-zijn is niet gemakkelijk; het kost moeite, elke dag opnieuw. Christen-zijn heeft iets tegendraads, tegenover de brede en gemakkelijke weg van het ‘ieder voor zich’ en het oppervlakkig plezier.
Vervolgens zegt Jezus dat het geen zin heeft om ons erop te beroepen dat we met Hem aan tafel hebben gezeten of dat Hij in onze straten is geweest. Met andere woorden: behoren tot ‘de goede groep’ is geen garantie. Gelovig zijn vraagt een persoonlijk engagement.
Ten slotte spreekt Jezus over mensen uit alle windstreken, die gered zullen worden. God schenkt zijn boodschap van geluk en leven aan alle mensen. Hij wil niets liever dan dat we het allemaal zouden aanvaarden en eruit leven.
Wat is dan het antwoord? Zijn het er nu veel of weinig, die gered zullen worden? Jezus zegt: “Wat Mij betreft, liefst iedereen … maar het is wel jouw eigen keuze en jouw persoonlijke verantwoordelijkheid”.
Goede God, vaak gaan er mooie gedachten en goede voornemens doorheen ons hoofd. Maar niet onze gedachtes, maar wel de bereidheid om verantwoordelijkheid te nemen is de oorsprong van goede daden. Sterk mij opdat ik mijn persoonlijke verantwoordelijkheid om mee te werken aan uw Rijk niet aan de kant schuif doorheen mooie bespiegelingen over gerechtigheid. Geef mij daadkracht, zodat mijn solidariteit met en zorg voor medemensen heel concreet mogen worden. Amen.