Tempel van Gods heilige Geest | weekend 4-5 juni
In de avond van die eerste dag van de week, toen de deuren van de verblijfplaats der leerlingen gesloten waren uit vrees voor de Joden, kwam Jezus binnen, ging in hun midden staan en zei: “Vrede zij u.” Na dit gezegd te hebben toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde.
De leerlingen waren vervuld van vreugde toen zij de Heer zagen. Nogmaals zei Jezus tot hen: “Vrede zij u. Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u.” Na deze woorden blies Hij over hen en zei: “Ontvang de heilige Geest.” (Johannes 20, 19-22)
Eén van de meest gestelde vragen bij een kraambezoek na de geboorte van een kind is de vraag: “Op wie trekt dit kindje nu het meest? Trekt dit kindje het meest op papa of op mama?” Dit is nooit zomaar een neutrale vraag. Want diep in hun hart hopen zowel de mama als de papa dat die kleine spruit iets van hen heeft. Het veiligste antwoord is dat het kindje iets heeft van beide ouders. Het doet ouders steeds deugd wanneer ze in hun kind gelijke trekken, gelijke karaktertrekken met zichzelf ontdekken. Dat ze – wanneer hun kind wat groter geworden is – gelijke idealen, gelijke interessepunten, gelijke gedragingen mogen ontdekken.
Geloofsoverdracht
In de opvoeding van kinderen willen alle ouders iets van zichzelf doorgeven. Het liefst van al geven ouders iets van het beste van zichzelf door. Als dit lukt, dat maakt ouders gelukkig. Dit geldt ook voor geloofsoverdracht. Het vormsel van jongeren en de eerste communie van kinderen maakt ons als parochiegemeenschap gelukkig, omdat we iets van ons geloof mogen doorgeven en herkennen in die jonge mensen. Zo is dit ook met God, onze hemelse Vader. Ook Hij wil het beste van zichzelf doorgeven. Als Hem dat lukt, dan maakt dit ook God gelukkig.
God wil zoals elke goede ouder, iets van zichzelf in elke mens herkennen. Het diepste van wat God zelf bezielt, wil Hij aan de mens doorgeven. Dat vieren wij met Pinksteren. God geeft aan ons het diepste van wat Hem bezielt. God schenkt ons zijn Geest, zijn heilige Geest, zijn Geest van liefde. God geeft ons zijn levensvuur. Zoals Hij aan de apostelen op het eerste pinksterfeest zijn levensvuur door gaf. Iets dat op vurige tongen geleek was hiervan het symbool.
Levensvuur
Deze Geest van God, dat levensvuur deed de leerlingen een taal spreken die iedereen verstond. Die taal die iedereen in het leven verstaat is de taal van de liefde. Ten diepste droomt God ervan dat iets van zijn oneindige barmhartige liefde zichtbaar wordt in ieder mensenkind. God droomt ervan dat zijn taal van de liefde meer en meer de moedertaal van alle mensen wordt. God droomt ervan dat de taal van de liefde onder de mensen gesproken wordt, in plaats van de taal van oorlog en geweld, de taal van de haat of de taal van de leugen, de taal van na-ijver en jaloezie. Om die droom waar te maken schenkt Hij ons zijn Geest van liefde.
Daarom mag het Pinksterfeest, het feest van de gave van Gods Geest, ons hoopvol stemmen. Het mag ons hoopvol stemmen vooral in een tijd en een samenleving die een godsverduistering en een geloofscrisis doormaakt. Soms gaan wij gelovigen er zelf aan twijfelen of God nog wel werkzaam aanwezig is in onze wereld. Het pinksterfeest maakt ons duidelijk dat God meer aanwezig is in onze wereld dan we spontaan denken.
Vruchten van de Geest
Overal waar mensen liefdevol voor elkaar zijn, daar is Gods Geest werkzaam. De Geest van God doet in mensen het beste van God zelf openbloeien. Geduld, vriendelijkheid, vergevingsgezindheid, verdraagzaamheid, opgewektheid, hulpvaardigheid, trouw, zachtmoedigheid, vredelievendheid … het zijn allemaal vruchten van die éne Geest van liefde die God ons schenkt.
Door in het leven geduldig te zijn, verdraagzaam te zijn, trouw te zijn … worden wij mensen een tempel van Gods Geest. Dit is toch hetgeen een priester op rituele wijze duidelijk maakt op het einde van een uitvaartdienst. Staande bij het lichaam van de overledene zegt de priester: “Wij willen hulde brengen met wierook, want tijdens het leven was dit lichaam een tempel van Gods heilige Geest”. Vervolgens bewierookt de priester het lichaam van de overledene.
Zoals een priester op heel uitdrukkelijk wijze hulde brengt bij een overledene, zo zouden we dat ook mogen doen tijdens het leven. Wanneer we in de komende week iemand ontmoeten die heel vriendelijk en hulpvaardig voor ons is, laten we dan ‘s avonds God heel uitdrukkelijk danken voor die persoon, die zijn leven opengesteld heeft voor de gaven van Gods Geest. En zo voor ons een tempel van Gods heilige Geest werd.
Laten wij bidden voor de jongeren die dit jaar gevormd werden:
Barmhartige God,
Vader van onze Heer Jezus Christus,
door de doop uit water en de heilige Geest
hebt Gij jonge mensen tot nieuw leven gewekt
en bevrijd uit de macht van het kwaad.
Zend over hen uw heilige Geest, de trouwe Helper.
Geef hen de geest van wijsheid en inzicht,
de geest van raad en sterkte,
de geest van vroomheid en liefde,
en vervul hen van eerbied voor uw heilige naam
door Christus onze Heer. Amen.