Sacramentsdag | weekend 1-2 juni
Eens liep hij op een sabbat tussen de korenvelden door. Zijn leerlingen gingen de velden in en begonnen aren te plukken. ‘Kijk eens! Zeiden de farizeeën tegen hem. ‘Waarom doen ze iets dat op sabbat niet mag?’ Maar hij antwoordde: ‘Hebt u dan nooit gelezen wat David deed toen hij en zijn metgezellen gebrek leden en honger hadden?
Hij ging het huis van God binnen – Abjatar was toen hogepriester – en at van de toonbroden, waarvan alleen de priesters mogen eten. En hij gaf ze ook aan zijn mannen te eten.’ En hij voegde eraan toen: ‘De sabbat is er voor de mens, en niet de mens voor de sabbat; en dus is de Mensenzoon ook heer en meester over de sabbat.’ (Marcus 2,23-28)
Voor de Joden was de Sabbat een rustdag, een zeer ernstige dag en beslist geen feestdag, die dag was immers omgeven met allerlei strenge regels. Voor oudere mensen zal dit wel bekend in de oren klinken: zo was vroeger bij ons ook de zondag. Er waren toen twee heel grote regels: je mocht niet werken en je moest op zondag naar de kerk. Eén of twee keren naar de mis en in de namiddag naar de aanbidding (het Lof) was heel gewoon. Tegenwoordig ligt dit wel even anders. Op zondag mag alles: uitslapen, werken, boodschappen doen, sporten …
Batterij opladen
Vroeger was het niet goed, maar nu is het misschien ook niet zo goed. We maken er echter geen probleem van. Vroeger waren er goede dingen en nu ook. Het was in het verleden wel goed dat er een rustdag was in het harde bestaan van de mensen, want de rest van de week moest er wel keihard gewerkt worden. Het menselijke lichaam heeft nu en dan rust nodig om weer bij te komen. En naar de kerk gaan kon een verademing betekenen, de batterij terug een beetje opladen, vooral dan geestelijk.
Stilstaan bij het Evangelie
Ik herinner mij hoe mijn moeder eens vertelde dat ze was gaan biechten omdat ze een zondag de heilige mis had overgeslagen. Toen de priester vroeg hoe het kwam, vertelde ze dat haar echtgenoot op zondag soms moest werken en dat zij dan bij haar drie kleine kinderen moest blijven. De wijze biechtvader antwoordde dat het de eerste plaats haar taak was om voor haar kinderen te zorgen. Bij het lezen van dit evangelie moest ik daar terug aan denken. Er komt vandaag de dag zoveel op mensen af, de maatschappij en het leven zijn zo ingewikkeld. We hebben nood aan rustpunten in ons leven, niet alleen weken vakantie, maar liefst één dag per week, om eens stil te staan bij wie we zijn, wat we doen, hoe onszelf zien als christen; om stil te staan bij het Evangelie, om na te denken hoe wij Gods hart en handen kunnen zijn in de wereld van vandaag. Laten we blij en dankbaar zijn voor elke dag die ons gegeven is, ook de zondag.
God van eeuwig leven,
Gij geeft ons voedsel voor onderweg,
zodat wij oprechte en gave mensen mogen worden.
Gij schenkt ons een diepe verbondenheid
met alles wat leeft op aarde en in de hemel.
Wij bidden U: blijf ons verrassen met uw Woord,
vernieuw ons leven met uw komst,
open ons hart met uw liefde.
Dat vragen we U door Christus, onze Heer.
diaken Julien Beckers