Onkruid tussen de tarwe | weekend 18-19 juli

Het hemelse koninkrijk gelijkt op een man die op zijn akker goed zaad heeft gezaaid.

Het goede heeft het eerste woord. In wezen is het hart van de mens goed. In wezen is de schepping goed. Jezus moedigt ons aan om dit basisvertrouwen vast te houden.

Op een nacht komt zijn vijand en zaait onkruid tussen het graan. 

Het kwaad werd pas achteraf gezaaid, het zit niet even diep in het hart van de mens. Het kwaad is er, maar pas op de tweede plaats. De realiteit van het kwaad hangt heel nauw samen met onze menselijke vrijheid. Vrij zijn wil zeggen dat je vrij mag kiezen tussen goed en kwaad. De mens is in staat kwaad te doen; anders was hij niet vrij. Het hart van de mens is dubbelzinnig, en daardoor bestaat er ook in de wereld goed en kwaad naast elkaar.

De knechten vragen: ‘Willen wij het onkruid uittrekken?’ 

Maar Jezus zegt: “Neen! Want God heeft schrik dat er een goede halm zou worden geraakt”. We weten allemaal hoezeer het goede en het kwade verweven zijn, ook in ons eigen hart; liefde en eigenbelang zijn verstrikt… God zegt: “Ik geef jullie de tijd om dit uit te zuiveren”. God is geduldig.

Laat het samen opgroeien tot de oogst. Dan wordt het graan geoogst en het onkruid verbrand.

Het goede heeft niet alleen het eerste, maar ook het laatste woord. Daar staat God zelf borg voor. Dat zal zo zijn op het einde der tijden, doch we kunnen dat ook hier en nu reeds ervaren.Ja, er is naast goed ook kwaad bij onszelf en bij anderen. Jezus nodigt ons uit om dit aan te pakken met geduldige liefde, vanuit de gelovige zekerheid dat God er borg voor staat dat het goede zal overwinnen.