Moeder, waarom leven wij? | weekend 4-5 juli

Zingeving in tijden van Covid-19

Vraagt daarom de Heer van de oogst arbeiders te sturen om te oogsten.” Jezus riep zijn twaalf leerlingen bij zich en gaf hun de macht om de onreine geesten uit te drijven en alle ziekten en kwalen te genezen. (Mt. 9,36 – 10,1)

Ruim drie maanden lang konden we geen eucharistie vieren in de kerk omwille van het coronavirus Covid-19. Ook tijdens het Paasfeest moesten we in ons kot blijven. Alle publieke liturgische vieringen van de Goede Week werden afgelast en was het ook onmogelijk om het nieuwe paasvuur te zegenen waaraan de paaskaars wordt ontstoken, alsook het wijden van het nieuwe doopwater. Daarom werd in het weekend van 13-14 juni, bij de heropening van de kerken, in het begin van de viering de paaskaars plechtig onthaald en het doopwater gewijd. Pastoor Ruddy sprak onderstaande homilie uit:

Broeders en zusters.

Elk mens is op zoek naar zingeving in zijn leven. Deze zoektocht wordt gebald samengevat in die beroemde vraag: “Moeder, waarom leven we?” Een ander woord voor ‘zin’ is ook ‘richting’. Dan zou de vraag als volgt kunnen klinken: “Moeder, vertel mij eens welke richting mijn leven uit moet gaan, wil het een goed, een menselijk, een gelukkig en vreugdevol leven zijn?

chronisch vermoeidheid syndroom

Zonder een duidelijke richting in het leven, blijft een mens ronddolen als een schaap zonder herder. Op het laatst ligt hij moe en aftobt neer. Zonder zin en richting in het leven geraakt een mens uitgeput. Hij wordt levensmoe. Deze levensmoeheid vertaalt zich in lusteloosheid, maar vooral in onverschilligheid. Steeds meer mensen in onze haastige samenleving worden getroffen door het chronisch-vermoeidheids-syndroom. Ligt aan de basis van dit syndroom niet dat we elke richting in het leven kwijt zijn? Omdat het uiteindelijke doel van het leven niet meer helder is, kunnen we niet meer helder een onderscheid maken tussen wat hoofdzaak en bijzaak is. Bijgevolg lopen we in het leven alles na – van het meest ernstige tot het meest banale – om ook maar niets te moeten missen in ons leven. Met totale uitputting, levensmoeheid en lusteloosheid tot gevolg.

medemens

De verplichte retraite die we met z’n allen doorgemaakt hebben toen we in ons kot moesten blijven ter bestrijding van het coronavirus Covid-19 heeft ons beter doen beseffen welke richting ons leven uit moet. We zijn gaan beseffen hoe essentieel menselijke nabijheid en sociale contacten in ons leven zijn. De nabijheid van medemensen en heel zeker de zorg voor medemensen geven zin en richting in ons leven. “Moeder, waarom leven wij?” Het antwoord is heel eenvoudig: om voor medemensen te zorgen en hen nabij te zijn. 

Tijdens die verplichte retraite omwille van Covid-19 hebben we als gelovigen nog iets anders ontdekt. We kunnen niet zonder ons geloof. We kunnen niet zonder de nabijheid van God. We kunnen niet zonder de barmhartigheid en medelijden van Jezus Christus. Zonder Jezus in ons leven zijn we als schapen zonder herder, moe en uitgeput. “Bij het zien van de menigte werd Jezus door medelijden bewogen, omdat ze afgetobd neerlagen als schapen zonder herder.” We kunnen niet leven zonder dit goddelijke medelijden.

Ook al hebben we Pasen niet samen in de kerk kunnen vieren, toch mochten we op deze eerste zondag dat de kerk terug toegankelijk is voor publiek met vreugde in ons hart de nieuwe Paaskaars onthalen. Want het licht van de Paaskaars geeft zin en richting in ons leven. “Moeder, waarom leven we?” Het antwoord op deze vraag is voor gelovige mensen heel eenvoudig. Omdat God van ons houdt. Omdat Gods liefde in Jezus ten volle zichtbaar is geworden. Omdat God ons steeds nabij is met zijn levenwekkende Geest.

Gods liefde geeft richting aan ons leven

“Moeder, waarom leven we?” Omdat we ten diepste bemind zijn door God. Gods liefde is de zin van ons leven. Gods liefde geeft richting aan ons leven. Het doet ons liefdevol op weg gaan naar medemensen, om hen nabij te zijn en voor hen te zorgen. Dit is ook de reden waarom Jezus twaalf apostelen riep. Jezus riep twaalf leerlingen omdat hij door medelijden bewogen was. Daarom zond Jezus de twaalf leerlingen ook op weg met een zeer duidelijke opdracht: “Geneest zieken, wekt doden op, reinigt melaatsen en drijft duivels uit.”

Zoals de twaalf leerlingen ieder bij naam door Jezus geroepen waren, zo worden ook wij, ieder bij zijn of haar naam, door Jezus geroepen om op weg te gaan naar medemensen, om hen nabij te zijn in hun lijden, in hun ontgoocheling, in hun pijn en verdriet. Deze roeping hebben wij meegekregen bij ons doopsel met het water dat leven in overvloed geeft. “Moeder, waarom leven wij?” Omdat we door het water van de doop opgewekt zijn en bewogen worden, zoals Jezus, tot liefdevol en barmhartig medelijden.