Mijn liefde in jou … | weekend 1-2 juni

Wij stappen met Hem mee …
… in eenheid!

In die tijd sloeg Jezus zijn ogen ten hemel en bad:
“Vader, niet alleen voor mijn leerlingen bid Ik,
maar ook voor alle mensen
die door hun woord in Mij geloven.
Ik vraag U, Vader,
dat zij onder elkaar één mogen zijn zoals Ik en U.
Laat hen ook met Ons verbonden blijven,
opdat de wereld gelooft dat Gij Mij gezonden hebt.”
(Johannes 17*)

Het evangelie van dit weekend laat ons een biddende Jezus zien. Het is het gebed waarin Jezus vlak voor zijn dood bidt voor zijn leerlingen: dat ze één zouden zijn en blijven. Hij bidt om een sterke verbondenheid door de band van de liefde, verbonden met Hem maar ook om verbondenheid met elkaar. Het is een soort geestelijk testament, het gaat over wat Hij ten diepste belangrijk vond. Eenheid en verbondenheid tussen de mensen die zijn weg willen gaan, was voor Jezus absoluut noodzakelijk voor de toekomst van zijn boodschap. Dat gebed werd door Jezus gebeden voor de leerlingen van toen maar geldt ook voor zijn leerlingen vandaag. Voor allen die in Hem geloven.
Maar hoe staat het met die eenheid onder de leerlingen van Jezus vandaag? Waar mensen verbonden leven met elkaar, waar er geluisterd wordt naar elkaar, waar mensen niet leven als concurrenten van elkaar heerst een goede geest, groeit gemeenschap en is er ruimte voor nieuwe initiatieven.
Waar mensen langs elkaar leven, waar verhoudingen tussen mensen gestoord zijn, waar mensen de baas willen spelen over elkaar, daar is de eenheid en verbondenheid verziekt, daar valt niet te leven.
Dit geldt voor een gezin, vereniging, parochie, werkmidden. Die eenheid en verbondenheid zouden we kunnen vertalen in de zorg met en voor elkaar, een plaats waar iedereen zich thuis voelt, waar de één zich niet beter voelt dan de ander.
Misschien kunnen we de komende week voor Pinksteren ook eens vijf minuten doen wat we Jezus hebben zien doen in het evangelie: bidden.
In gesprek komen met de Vader en bespreken waar wij het meest behoefte aan hebben. Jezus bad om eenheid. En misschien hebben wij als gemeenschap daar ook het meest behoefte aan. Vijf minuten per dag in gesprek met God om ons verlangen naar eenheid in zijn handen te leggen. Dan ontvangen wij zeker de Geest die ons in staat stelt om dit waar te maken.

“Zoals U, Vader, in Mij bent en Ik in U, zo moeten degenen die in Mij geloven, in Ons zijn, zodat de wereld kan erkennen dat Gij Mij hebt gezonden en dat Gij hen hebt liefgehad.” (Joh. 17, 20 – 23)

Geloof jij
dat Ik jouw Vader ben
en dat Ik jou het leven
heb gegeven?
– vraagt God vandaag.
Geloof je dat Ik van je hou
en dat Ik je wil zegenen
en voor je wil zorgen?
Mijn Zoon heeft
je duidelijk willen maken
wie Ik voor jou wil zijn:
een liefhebbende God,
teder en warmhartig.
Wil je in zijn voetsporen treden?
Wil je één worden met Mij
en dus ook één
met al je medemensen,
zussen en broers van je,
waar ook ter wereld?
Ik bid voor je,
dat mijn vreugde
ook jouw vreugde wordt!

Jezus heeft ooit voor ons allemaal gebeden!
Is dat geen troostvolle gedachte?
Maar zijn gebed is ook een opdracht:
de eenheid onder elkaar bewaren.
Want dat geeft kracht aan ons getuigenis.

Heer onze God, niemand heeft U ooit gezien,
maar uw Zoon Jezus heeft ons U leren kennen.
Wij vragen U:
help ons de eenheid onder elkaar te bewaren,
zodat onze levenswijze getuigt
van U en van Jezus Christus,
uw Zoon en onze Heer. Amen.