Meelevende extase | weekend 17-18 juni

Hij riep zijn twaalf leerlingen bij zich en gaf hun de macht om de onreine geesten uit te drijven en alle ziekten en kwalen te genezen. Dit zijn de namen van de twaalf apostelen: als eerste, Simon die Petrus wordt genoemd, met zijn broer Andreas; Jakobus, de zoon van Zebedeüs, met zijn broer Johannes; Filippus en Bartolomeus, Tomas en Matteüs de tollenaar, Jakobus, de zoon van Alfeüs, en Taddeüs, Simon de IJveraar en Judas Iskariot, die Hem verraden heeft. Deze twaalf zond Jezus uit met de opdracht: “Begeeft u niet onder de heidenen en gaat niet binnen in een stad van de Samaritanen; gij moet veeleer gaan naar de verloren schapen van het huis van Israël.  Verkondigt op uw tocht: Het Koninkrijk der hemelen is nabij. Geneest zieken, wekt doden op, reinigt melaatsen en drijft duivels uit. Voor niets hebt gij ontvangen, voor niets moet gij geven. (Matteüs 9,36-10,8)

Zingeving

Ieder mens is op zoek naar zingeving in zijn leven. Deze zoektocht naar zingeving in het leven wordt gebald samengevat in die beroemde vraag: “Moeder, waarom leven we?” Een ander woord voor zin is ook richting. Dan zou de vraag kunnen klinken: 

“Moeder, vertel mij eens welke richting mijn leven uit moet gaan, wil het een goed, een menselijk, een zinvol, een gelukkig en vreugdevol leven zijn?”

Zonder een duidelijke richting in het leven, blijft een mens ronddolen als een schaap zonder herder. Op het laatst ligt hij moe en afgetobt neer. Zonder zin en richting in het leven geraakt een mens uitgeput. Hij wordt levensmoe. Deze levensmoeheid vertaalt zich in lusteloosheid, maar vooral in onverschilligheid.

Steeds meer mensen in onze haastige samenleving worden getroffen door het chronisch-vermoeidheids-syndroom. Ligt aan de basis van dit syndroom niet dat we elke richting in het leven kwijt zijn? Omdat het uiteindelijke doel van het leven niet meer helder is; kunnen we niet meer helder een onderscheid maken tussen wat hoofdzaak en bijzaak is in het leven. Bijgevolg lopen we in het leven alles na – van het meest ernstige tot het meest banale – om ook maar niets te moeten missen. Met totale uitputting, levensmoeheid en lusteloosheid tot gevolg.

Het tegenovergestelde van zinloosheidservaring, levensmoeheid, lusteloosheid en onverschilligheid is de extase. De diepste bedoeling van alle grote godsdiensten is het komen tot extase. Het woord ‘extase’ komt van het Griekse ‘ekstasis’. Letterlijk betekent dit: buiten gaan staan, uit jezelf weggaan, diepe ontroering.

Medelijden

Dit is wat we bij Jezus zien in het evangelie van vandaag. Hij komt tot extase. Immers bij het zien van de menigte werd Jezus door medelijden bewogen, omdat ze afgetobd neerlagen als schapen zonder herder. De hoogste vorm van extase in het christendom is het medelijden. 

Extase in het christendom is het uit jezelf treden om mee te gaan in het lijden van een medemens. Zolang je bij jezelf, in eigen hart, blijft ronddolen, ben je zoals een schaap zonder herder. Zolang je je eigen kwetsuren, angsten, verdriet in je hart blijft centraal stellen, ben je op de dool zoals een schaap zonder herder.

Maar wanneer je je hart opent voor een medemens en wanneer je ten diepste laat raken door een medemens, dan vind je zin en richting en zin in je leven. Wanneer je hart de richting uitgaat van een medemens in nood, wanneer je medeleeft met het lijden van medemensen, dan ontdekt je ook de zin van je eigen leven.

Moeder, waarom leven wij?

“Moeder, waarom leven wij? Moeder, welke richting moet mijn leven uitgaan?”

Heel helder en ondubbelzinnig worden deze vragen vandaag beantwoord met: “Heb medelijden met je medemens.”

Jezus riep twaalf leerlingen omdat hij door medelijden bewogen was. Daarom zond Jezus de twaalf leerlingen ook op weg met een zeer duidelijke opdracht: “Geneest zieken, wekt doden op, reinigt melaatsen en drijft duivels uit’

Zoals de twaalf leerlingen ieder bij naam door Jezus geroepen weren, zo worden ook wij vandaag, ieder bij onze naam, door Jezus geroepen om op weg te gaan naar medemensen, om hen nabij te zijn in hun lijden, ontgoocheling, pijn en verdriet.

God, Vader en Herder van alle mensen, U wilt dat we herders en hoeders zijn van elkaar. Te vaak echter hebben we het zo druk met eigen zaken dat we anderen over het hoofd zien. Wij bidden U: laat ons hart de taal van de liefde spreken. Leg eerlijk medeleven en medelijden in ons hart, omwille van de zending waartoe Jezus ons geroepen heeft. Amen.