Liefde en lijden | weekend 12 en 13 maart
In die tijd nam Jezus Petrus, Johannes en Jakobus met zich mee en besteeg de berg om er te bidden. Terwijl Hij in gebed was, veranderde zijn gelaat van aanblik en werden zijn kleren verblindend wit. En zie, twee mannen waren met Hem in gesprek; het waren Mozes en Elia die in heerlijkheid verschenen waren en spraken over zijn heengaan, dat Hij in Jeruzalem zou voltrekken.
Petrus en zijn metgezellen waren intussen door slaap overmand. Klaarwakker geworden zagen zij zijn heerlijkheid en de twee mannen die bij Hem stonden. Toen dezen van Hem heen wilden gaan, zei Petrus tot Jezus: ‘Meester, het is goed dat wij hier zijn. Laten we drie tenten bouwen, een voor U, een voor Mozes en een voor Elia.’ Maar hij wist niet wat hij zei. Terwijl hij zo sprak, kwam er een wolk die hen overschaduwde. Toen de wolk hen omhulde, werden zij door vrees bewogen. Uit de wolk klonk een stem die sprak: ‘Dit is mijn Zoon, de Uitverkorene, luistert naar Hem!’ (Lucas 9, 29-35)
Met twee levensrealiteiten wordt ieder mens, vroeg of laat, geconfronteerd. Deze twee levensrealiteiten cirkelen steeds rond de woorden ‘liefde en lijden’. De levensrealiteit rond ‘liefde’ kunnen we samenvatten in de vraag: “Word ik in dit leven ten diepste toe bemind?” De levensrealiteit rond het ‘lijden’ komen we tegen in vragen als: “Heeft lijden wel zin? Waarom wordt mij dit lijden aangedaan? Is het lijden en het bestaan van een goede God wel samen denkbaar?”
Met deze vragen zal ieder mens concreet moeten worstelen tijdens zijn leven. Niet alleen op het intellectueel niveau, maar vooral op het niveau van het hart. ‘Lijden en liefde’ en al de emoties die daarmee samengaan moeten verwerkt en ingepast worden in het hart van de mens. Als ‘lijden en liefde’ geen goede plaats vinden in ons hart, dan geraakt een mens overspannen. Dit is wat we heden ten dage meemaken.
Steeds meer mensen geraken overspannen.
Prozac-generatie
Dat er in ons land psychiatrische bedden te kort zijn voor jongeren, die in de kracht van hun leven zijn, spreekt boekdelen. Sinds de coronacrisis krijgt maar één op twee jongeren de nodige psychologische hulp. De nood is toch zo groot. De psychische aandoeningen zullen in de toekomst de meest voorkomende ziektes worden, zo voorspellen heel wat specialisten op dit terrein. Men spreekt nu reeds over de ‘Prozac-generatie’.
In de tijd van Freud hadden heel wat psychische stoornissen een seksuele oorzaak.
Vandaag concentreren heel wat psychische problemen zich rond zingeving. Men kan niet langer meer zin geven aan zijn eigen leven. Ten diepste voelt men zich niet meer aanvaard en bemind in het leven en bijgevolg wordt elke lijden in het leven niet meer inpasbaar. Een mens die voortdurend onder die levensspanning leeft, geraakt langzaam overspannen. Soms eindigt dit in verschrikkelijke gezinsdrama’s: uit totale wanhoop doodt een ouder de eigen kinderen, om vervolgens de hand aan zichzelf te slaan. Onbegrijpend stellen we dan, samen met de media, de waaromvraag.
Waarom
Waarom nemen gezinsdrama’s en psychische ziektes die te maken hebben met zingeving in onze samenleving beduidend toe? Omdat zingevingvragen, vragen die circuleren rond liefde en lijden, ten diepste een religieus – een gelovig – antwoord nodig hebben. Naarmate het geloof in onze samenleving langzaam verdwijnt, kunnen mensen steeds minder goed ‘liefde en lijden’ een plaats geven in hun hart.
De evangelies, van het eerste tot het laatst woord, gaan over lijden en liefde. Dus ook het evangelie over de gedaanteverandering van Jezus op de berg Thabor. Jezus ervaart dat Hij op een unieke wijze door God, zijn hemelse Vader, bemind wordt.
Een stem uit een wolk zei: “Dit is mijn Zoon, de Uitverkorene, luister naar Hem.”
“Luister naar Hem!” Dit is niet gemakkelijk, want amper tien verzen verder in het Lucasevangelie zal Jezus tijdens de tweede lijdensvoorspelling zeggen: ”Hebt een open oor voor wat Ik u zeg. De Mensenzoon zal worden overgeleverd in de handen der mensen.” (Lucas 9, 44)
Liefde en lijden blijken verstrengeld te zitten in het leven van Jezus. Zoals ook liefde en lijden in ons leven verstrengeld zitten. In Jezus leven zien we dat ondanks het lijden, zijn hemelse Vader Jezus zal blijven beminnen, tot over de dood heen. Dit is het perspectief waarin ook wij ons mogen plaatsen als wij in ons leven heel concreet de worsteling aangaan met ‘lijden en liefde’.
Perspectief
Deze worsteling is soms heel moeilijk, maar ons geloof geeft er een perspectief, een zin en richting aan. Een perspectief waarin lijden en het bestaan van een goede God samen denkbaar zijn. Het perspectief van een barmhartige Vader, die ons ten diepste toe, elke dag opnieuw bemint.
Goede God, ons hart hunkert elke dag opnieuw naar de volmaakte liefde. Maar het leven van elke dag kent zijn pieken en dalen, hoogtepunten van liefde en dal-momenten van het lijden. Leer ons doorheen alles onze hoop te stellen op Uw barmhartige liefde bij leven en welzijn en bij dood en lijden. Amen.