Kindertjes, bemin elkander | weekend 8-9 mei

Dit zeg Ik u, opdat mijn vreugde in u moge zijn en uw vreugde volkomen moge worden. Dit is mijn gebod, dat gij elkaar liefhebt, zoals Ik u heb liefgehad. Geen groter liefde kan iemand hebben dan deze, dat hij zijn leven geeft voor zijn vrienden. Gij zijt mijn vrienden, als gij doet wat Ik u gebied. Ik noem u geen dienaars meer, want de dienaar weet niet wat zijn heer doet, maar u heb Ik vrienden genoemd, want Ik heb u alles meegedeeld wat Ik van de Vader heb gehoord. Niet gij hebt Mij uitgekozen, maar Ik u en Ik heb u de taak gegeven op tocht te gaan en vruchten voort te brengen, die blijvend mogen zijn. Dan zal de Vader u geven al wat gij Hem in mijn Naam vraagt. Dit is mijn gebod, dat gij elkaar liefhebt. (Johannes 15,9-17)

Evangelist Johannes

Over de evangelist Johannes wordt er een mooi verhaal verteld. Of dit verhaal echt gebeurd is, valt natuurlijk niet meer te achterhalen. Maar de betekenis die erin zit, is nog steeds tot op de dag van vandaag waar. Het verhaal gaat als volgt:

“Toen de evangelist Johannes oud en bejaard was, zetelde hij als bisschop in de stad Efeze. Als stokoude bisschop predikte Johannes iedere zondag voor zijn gemeenschap. En telkens vertelde hij precies hetzelfde, steeds opnieuw die éénzelfde zin, namelijk: ‘Kindertjes, bemin elkander.’ Dat hij altijd precies hetzelfde predikte, begon de gelovigen toch een beetje op hun heupen te werken en tegen te steken. De mensen vroegen hem of hij niet eens ter afwisseling iets anders, iets nieuws vertellen kon. Want dat kon toch niet het enige zijn dat de moeite loonde. Johannes beloofde dat hij volgende maal iets totaal nieuws zou aanbrengen. Toen de volgende zondag het moment voor zijn preek aangebroken was zei hij: ‘Kindertjes, bemin elkander.’” 

En, zo zegt het verhaal, de mensen hadden de les begrepen. Met die ene zin was alles gezegd, wat er gezegd moest worden. Het gebod van de liefde was elke dag opnieuw helemaal nieuw. Ook al was zijn preek elke week precies hetzelfde en even saai, de liefde is elke dag nieuw. 

Vraag het maar eens aan mensen die hun diamanten of gouden huwelijksjubileum vieren. De rode draad doorheen hun samenzijn is de liefde. De ene dag vertaalt die liefde zich in uitbundigheid, de volgende dag in een luisterend oor, de dag daarop in het naar elkaar zoeken ondanks de onenigheid, dan weer in vreugde van het weerzien … En zo is de liefde dag na dag, elke dag iets anders, iets nieuws. 

Liefde

In de oudheid gebruikte men drie verschillende woorden om liefde aan te duiden: het woord ‘eros’ voor de liefde die gekleurd wordt door de seksuele begeren, het woord ‘filia’ voor de liefde die gekleurd is door de vriendschap en tenslotte het woord ‘agapè’ voor de liefde die gekleurd is door de dienstbaarheid. 

Als Jezus over liefde spreekt dan gaat het over deze ‘agapè’, over die dienende liefde.

Wat dienende liefde is, wordt ons duidelijk tijdens het laatste avondmaal. In het Johannesevangelie – en enkel in dat evangelie – lezen we hoe Jezus zijn leerlingen de voeten waste. Hij deed het dienstwerk van een slaaf. Die dienende liefde is het waarmerk of het keurmerk van christenen. De woorden van de oude bisschop Johannes ‘Kindertjes, bemin elkander’, betekent dan ook: ‘Kindertjes, wees elkaar dienstbaar.’

Als je elkaar dienstbaar blijft, dan zal je vrienden van elkaar blijven, dan zal er vreugde zijn, dan zal je leven vruchten dragen. Want de echte diende liefde is altijd heel bescheiden. Zo klein als een mosterdzaadje zegt het evangelie op een andere plaats. Het valt nauwelijks op. Maar eenmaal gezaaid, schiet het op, het groeit heel langzaam, om uiteindelijke een boom te worden, waarin de vogels zich komen nestelen. Ook al is dienende liefde altijd bescheiden en klein, het uiteindelijke resultaat is zeer groots.

Goede God, laat onze vreugde volkomen worden door elkaar te beminnen en te dienen, zoals Uw Zoon Jezus dit ons heeft voorgedaan. Dan worden wij broeders en zusters van elkaar, die Uw vaderlijke liefde zichtbaar maken op deze aarde.