Hou je van mij? | weekend 4-5 mei

Wij stappen met Hem mee …
in geloof!

“Vrienden, hebben jullie wat vis?” 
Ze antwoordden: “Neen.” 
Toen zei Jezus:
“Werp uw net rechts van de boot. 
Daar zul je iets vangen.” 
De leerlingen deden het en ze vingen zoveel vis 
dat ze het net niet meer aan boord konden krijgen.
(Johannes 21*)

Daar zaten ze de leerlingen van Jezus, ergens aan het meer van Tiberias. Niet goed wetend wat hen overkomen is. Ze zijn erg ontgoocheld over wat ze de voorbije dagen hebben meegemaakt. Jezus met wie ze drie jaren waren opgetrokken, is er niet meer; het lijkt of alles voorbij is. Hij was een aantal keren verschenen, maar het was allemaal zo onzeker. Heel zeker kunnen wij onszelf ook herkennen in hun verhaal. Ook wij zijn soms erg ontmoedigd over wat we meemaken in de huidige samenleving. Er zijn enkele tekens geweest van hoop, maar ja, wat moeten wij nu gaan doen? En Petrus gaat opnieuw vissen hij gaat gewoon zijn werk doen zoals voorheen en de anderen gaan mee. Ze willen de draad van hun leven terug opnemen en dan maar Jezus vergeten.
Maar dat kan niet meer, want de verrezen Heer komt hen ontmoeten, te midden van de nacht, na hun nacht zwoegen, zonder dat zij iets konden vangen. Jezus verschijnt niet met een hocus pocus-mirakel, maar bescheiden, bijna verborgen in een onbekende voorbijganger die op de oever staat. Hij spreekt ons vertrouwelijk aan met ‘vrienden’. En Hij vraagt iets van ons, juist op een ogenblik misschien dat we de indruk hebben, dat we niets kunnen geven: “Hebben jullie soms wat vis?” Ons eerste antwoord is dan ook: “Neen, we zitten zelf in de penarie, waarom komt Gij ons nog iets vragen. ”Wij mensen hebben het soms ook moeilijk om te herkennen dat Jezus werkelijk aanwezig is in de wereld van vandaag. Niet iedereen ziet dat het Jezus is die vergeeft, wanneer iemand in een familie een stap naar verzoening zet. Niet iedereen ziet Jezus in de vele hulpverleners voor mensen op de vlucht. Niet iedereen ziet Jezus daar waar mensen kinderen helpen om thuis te komen in het geloof.

De aanwezigheid van Jezus herkennen, kunnen alleen zij die kijken met de ogen van hun hart zij die kijken met de ogen van de liefde. De Heer leeft als wij leren zien wat er gebeurt, niet alleen met onze nuchtere ogen, maar vooral met de bezieling van ons hart.

Ook dit weekend beluisteren we nog verhalen van de eerste getuigen van Pasen. De leerlingen voelen zich geroepen om het werk van Jezus verder te zetten of – om een beeld te gebruiken – om de netten uit te werpen op Jezus’ woord. In de ervaring van de wonderbare visvangst – een beeld om te spreken over het onverhoopte resultaat van hun prediking – herkennen zij Jezus als de Levende.

Na het ontbijt vroeg Jezus aan Simon Petrus:
“Simon, hou je van Mij ?”
“Uiteraard, Heer” antwoordde die.
Maar pas nadat Jezus het hem drie keer had gevraagd, zei Hij tegen hem: “Volg Mij!” 
(Joh. 21, 15 – 19)

Vandaag vraag Ik het ook aan jou
zegt God: hou je van Mij?
Zie je Mij graag?
En wordt die liefde voor Mij
ook zichtbaar in je liefde voor anderen,
in het bijzonder voor armen en kleinen?
Je moet niet te snel antwoorden,
Ik zal het je nog wel eens vragen
en Ik zal vooral
naar je manier van leven kijken:
hoe je zorg draagt voor je medemensen
en hoe teder je met anderen omgaat.
Ik vraag geen onmogelijke dingen van je,
alleen dat je liefhebt,
in mijn naam en met mijn hart.
Alleen zo kun je
in de voetsporen van mijn Zoon gaan
en ‘mens van liefde’ worden …

Verrezen Heer,
U nodigt ons uit om uw werk verder te zetten,
om met U – de Levende – mee te stappen.
Schenk ons een krachtig geloof
opdat wij U herkennen
in al het moois dat vandaag in onze Kerk gebeurt.
Amen.