Het kruis als oriëntatiepunt | weekend 13-14 september
Het Feest van Kruisverheffing
Nooit is er iemand naar de hemel geklommen, tenzij Hij die uit de hemel is neergedaald, de Zoon des Mensen. En deze Mensenzoon moet omhoog worden geheven, zoals Mozes eens de slang omhoog hief in de woestijn, opdat eenieder die gelooft in Hem eeuwig leven zal hebben.
Zozeer immers heeft God de wereld liefgehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat al wie in Hem gelooft niet verloren zal gaan, maar eeuwig leven zal hebben. God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gezonden om de wereld te oordelen, maar opdat de wereld door Hem zou worden gered. (Johannes 3, 13-17)
Ondanks het lijden
Op vijfjarige leeftijd was hun zoontje gestorven na een korte periode van ziekzijn. Toen brak de hel los voor de ouders: de meest donkere periode van hun huwelijksleven. Het was een periode van pijn, van ontroostbaar verdriet en van zinloosheid omwille van het verlies van hun enig kind. Ook als gehuwden begrepen ze elkaar niet, omdat de man zo anders rouwde en omging met het verlies van zijn zoon, dan zijn vrouw. En toch kwamen beiden, na jaren van verdriet, tot deze vaststelling in hun huwelijk: “ondanks het lijden hebben we de weg naar elkaar toe blijven vinden.” Niet ‘dankzij’ het lijden, maar ‘ondanks’ het lijden, hebben zij als gehuwden elkaar blijven vasthouden. Zij hebben elkaar niet losgelaten in het leven, ook al was hun kruis toch zo groot.
Niet dankzij, maar ondanks het lijden bleven Vader en Zoon de weg naar elkaar vinden. De eenzaamheid, omwille van het kruis, werd definitief overwonnen. Daarom werd een schandpaal – het kruis – een overwinningsteken. Want sterker dan dood en kruis is de liefde: de liefde van de Vader voor de Zoon en de liefde van de Zoon voor de Vader.
Kruisverheffing als oriëntatiepunt
Het feest van de kruisverheffing maakt duidelijk dat het kruis een oriëntatiepunt is. Het kruis is een punt om de weg naar God terug te vinden, ‘ondanks’ het lijden. Voor een christen is het kruis geen schandpaal, maar een liefdevol oriëntatiepunt. Als een liefdevol oriëntatiepunt, moet het kruis omhoog geheven worden.
Als een liefdevol oriëntatiepunt, krijgt het kruis in de kerk en in ons huis een ereplaats.
Zoals ook de slang in de woestijn een oriëntatiepunt was voor het volk van Israël. Ook al hadden zij, omwille van een gouden kalf, de weg naar God verloren, wanneer zij opkeken naar de slang werden ze gered. Ook wij hebben nood aan redding.
Want in onze wereld is er veel lijden: lijden waarvan wij het slachtoffer zijn, lijden waarvan wijzelf de oorzaak zijn, lijden van medemensen dat ons onverschillig laat, lijden van medemensen waarvan we wakker liggen, lijden waartegen we machteloos staan en lijden dat we niet genoeg bestrijden.
Eeuwig leven
Tegenover al dit lijden staat het evangeliewoord: “Zozeer immers heeft God de wereld lief gehad dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat alwie in Hem gelooft niet verloren zal gaan, maar eeuwig leven zal hebben. God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gezonden om de wereld te oordelen, maar opdat de wereld door Hem zou worden gered.”
Omwille van die woorden kijken wij verwachtingsvol op naar het kruis van Jezus: want sterker dan het kruis is Gods reddende liefde.
Amen.
Liefdevolle God, op het kruis hebt Gij getoond, hoe ver uw liefde voor ons reikt. Wij bidden U: schenk ons eeuwig leven wanneer we opkijken naar Hem die voor ons gestorven is: Jezus Christus, onze Heer. Amen.
pastoor Ruddy Pareyns