Heimat | weekend 5-6 juni

Daarna nam Hij de beker en na het spreken van het dankgebed reikte Hij hun die toe en zij dronken allen daaruit. En Hij sprak tot hen: “Dit is mijn Bloed van het Verbond, dat vergoten wordt voor velen. (Marcus 14, 22-24)

Elke mens is in zijn leven op zoek naar een thuis. Vluchtelingen die hun geboorteland moeten verlaten omwille van oorlog, onderdrukking of armoede kunnen hiervan getuigen. In het westen vinden zij wel een hogere levensstandaard, maar daarom nog niet een heimat, een echte thuis. Na een deugddoende en onvergetelijk vakantie in het buitenland zijn ook wij diep in ons hart blij dat wij terug naar huis mogen gaan, naar onze geboortegrond, naar onze heimat. De bezoekdag op een bivak is altijd een feest. Want elk kind heeft toch een beetje heimwee naar huis en naar zijn ouders, broers of zusjes. 

Tijdens de voorbije lockdown omwille van de bestrijding van het coronavirus Covid-19 waren wij allemaal christenen zonder heimat, omdat we op zondag niet naar de kerk konden komen om samen eucharistie te vieren.

Eucharistie

De heimat van een christen is de eucharistie. Niet omdat gelovigen in de homilie door de priester uitgenodigd wordt om het goede te doen en het kwade te vermijden. Ook kinderen op volwassen leeftijd komen niet op de eerste plaats naar huis om allerlei vermaningen en waarschuwingen te aanhoren. Zij vinden dan dat hun ouders weeral aan het zagen zijn. (Zoals ook – laten we eerlijk zijn – pastoors op de preekstoel wel eens aan het zagen zijn.) Neen, kinderen komen naar huis om gewoon bij hun ouders te zijn. Daar is het goed vertoeven. Het is goed om te leven en te zijn in elkaars aanwezigheid: samen eten en drinken, samen lachen en wenen, samen spreken en zwijgen, samen hopen en verwachten. 

Christenen komen naar de kerk om samen te zijn. Om gewoon samen bij Christus te zijn. Bij Hem is het ook goed om te vertoeven. Na een ganse dag van rondtrekken, van op weg zijn en van prediken, nodigde Jezus zijn leerlingen meermaals uit om naar een rustige plaats te gaan, om daar bij elkaar te zijn en met elkaar te vertoeven. Zo is ook het kerkgebouw een rustige plaats om na de levensdrukte van een werkdag of een werkweek bij de Heer te vertoeven. Het doet goed om eens in een kerk binnen te lopen, om daar eventjes tot rust te komen. Het is dan echt niet nodig om veel tot de Heer te zeggen. Maar gewoon eventjes bij Hem te zijn en wat op adem te komen is al voldoende. Het kerkgebouw kan in onze overdrukke samenleving een rustige plek van onthaasting zijn waar de bezoeker een tweede adem vindt.

Kerkgebouw als thuis

Een kerkgebouw is veel meer dan alleen maar een rustig plekje. Het kerkgebouw is een groot huis dat een thuis wordt. Omdat Christus er zelf is. Daarvan getuigt het kleine rode lichtje van de Godslamp in de kerk. Zo zond Jezus, voor het Joodse paasfeest, twee van zijn leerlingen naar een huis om de bovenzaal gereed te maken voor het nakende Joodse paasfeest. Dit toevallige huis werd voor Jezus’ leerlingen een thuis. Omdat Jezus bij hen in hun midden was. Omdat Jezus zijn grenzeloze liefde uitsprak, toen Hij het brood brak en de woorden sprak : “Neemt, dit is mijn Lichaam”. Vervolgens hebben de leerlingen de intimiteit van Jezus’ liefde ervaren toen Hij hen de beker aanreikte met de woorden : “Dit is mijn Bloed van het Verbond, dat vergoten wordt voor velen”. 

Onze parochiekerk is onze thuis. Omdat Christus in ons midden is. Want wij herkennen Hem bij het breken van het brood. “Doorheen brood en wijn komt Jezus Christus in ons midden met de gaven van zijn lichaam en zijn bloed”: zo bidden wij in het grote dankgebed. Doorheen het nuttigen van het brood is er iets dat in mijzelf gaat leven; namelijk de Heer Jezus zelf. Op dat moment ben ik ten volle thuisgekomen bij Christus, en Hij bij mij. Deze thuiskomst is een liefdesgebeuren. Zelfs de eerstecommunicantjes voelen dit – hoe jong ze ook zijn – haarfijn aan.

Goede God, Gij wilt ons intiem nabij zijn. Daarom heeft uw Zoon Jezus Christus tijdens het laatste avondmaal brood gebroken en de wijn gedeeld, als zijn Lichaam en Bloed. Ook vandaag mogen we ons plaatsen in de nabijheid van uw Zoon, wanneer wij vertoeven bij het Heilig Sacrament in de kerk. Amen.