God beminnen | weekend 2-3 november
Nu trad een schriftgeleerde op Hem toe, die naar hun woordenwisseling geluisterd had en, begrijpende dat Hij hun een raak antwoord had gegeven, legde hij Hem de vraag voor: “Wat is het allereerste gebod?”
Jezus antwoordde: “Het eerste is: Hoor, Israël! De Heer onze God is de enige Heer. Gij zult de Heer uw God beminnen met geheel uw hart, geheel uw ziel, geheel uw verstand en geheel uw kracht. Het tweede is dit: Gij zult uw naaste beminnen als uzelf. Er is geen ander gebod voornamer dan deze twee.” Toen zei de schriftgeleerde tot Hem: “Juist, Meester, terecht hebt Ge gezegd: Hij is de enige en er bestaat geen andere buiten Hem; en Hem beminnen met heel zijn hart, heel zijn verstand en heel zijn kracht en de naaste beminnen als zichzelf gaat boven alle brand- en slachtoffers.” Omdat Jezus zag dat hij wijs gesproken had, zei Hij hem: “Gij staat niet ver af van het Koninkrijk Gods.” En niemand durfde Hem nog een vraag te stellen. (Marcus 12, 28-34)
Door God laten beminnen
Wat is het belangrijkste gebod voor elke mens? God beminnen boven alles en je naaste als jezelf, was het antwoord. Maar wat moeten we met zo een uitspraak, met dit gebod van de liefde? Hoe kan dat, God liefhebben? We kunnen Hem niet eens zien. Het lijkt wel of God afwezig is in onze samenleving. Velen geloven niet eens dat Hij bestaat. Ook gelovigen stellen zich vragen: Wie is Hij? Waar is Hij? Maar bij het tweede gebod kunnen we ons wat meer voorstellen: hoe maken we werk van de liefde tot de medemens? Het eerste gebod wordt wel verwaarloosd, maar we mogen er niet omheen blijven lopen. God beminnen, is uiteindelijk: mogen ervaren dat we gedragen zijn door God die het verlangen en de goedheid in de mens heeft gelegd. God beminnen is zich door God laten beminnen.
Het kruis opnemen
Maar ook de medemensen beminnen, behoort tot de wezenlijke opdracht van ons mens-zijn. Het is de droom en het verlangen van ieder mens om goed te zijn voor de andere, en de wil om de andere gelukkig te maken. De mens wil het beste van zichzelf geven. En toch … ervaren wij dat deze opdracht niet zo gemakkelijk is. Onze menselijke relaties zijn zo broos en kwetsbaar. Het is een weg van aanvaarding, vergeving en bevrijding, van thuis komen bij elkaar. Dit vraagt ook van onszelf om nederigheid , maar het is christelijk gesproken, ook het kruis opnemen. Als christenen geloven we dat we door God bemind en aanvaard worden. We worden aanvaard door een liefdevolle en barmhartige God. Zoals een moeder haar kind met liefde omgeeft, zo omgeeft God als een moeder elke mens. Omdat God van alle mensen houdt, mogen wij ook broers en zussen zijn van elkaar. Wie zich aan de liefde van God toevertrouwt, staat niet ver af van het Koninkrijk Gods.
God, in de liefde tot U en tot onze medemensen
vinden wij ons diepste levensgeluk.
Laat ons altijd leven vanuit deze liefde.
Geef ons kracht en wijsheid
om in telkens nieuwe situaties
deze liefde concreet te beleven.
Dat vragen we U,
die als Vader, Zoon en heilige Geest niets dan liefde zijt,
nu en in eeuwigheid.
diaken Julien Beckers