Geloof in groeikracht | weekend 15-16 juni
Het gaat met het Rijk Gods als met een man die zijn land bezaait; hij slaapt en staat op, ‘s nachts en overdag, en onderwijl kiemt het zaad en schiet op, maar hij weet niet hoe. Uit eigen kracht brengt de aarde vruchten voort, eerst de groene halm, dan de aar, dan het volgroeide graan in de aar.
Zodra de vrucht het toelaat, slaat hij er de sikkel in, want het is tijd voor de oogst.” Welke vergelijking kunnen we vinden voor het Rijk Gods en in welke gelijkenis zullen we het voorstellen? Het lijkt op een mosterdzaadje. Wanneer dat gezaaid wordt in de grond, is het wel het allerkleinste zaadje op aarde; maar eenmaal gezaaid, schiet het op en wordt groter dan alle tuingewassen, en het krijgt grote takken, zodat de vogels in zijn schaduw kunnen nestelen.” In vele dergelijke gelijkenissen verkondigde Hij hun zijn leer op de wijze die zij konden verstaan. Anders dan in gelijkenissen sprak Jezus niet tot hen, maar eenmaal met zijn leerlingen alleen, gaf Hij van alles uitleg. (Marcus 4,26-34)
Geduld
In de parabel van dit weekend gebruikt Jezus een beeld dat de mens van zijn tijd dagelijks zag en voelde. “Met het koninkrijk van God gaat het als met iemand die zaad op zijn land heeft gestrooid. Terwijl hij slaapt, ontkiemt het zaad, groeit en ontwikkelt zich totdat het vruchten draagt.” Het is alsof Jezus ons in dit evangelie duidelijk wil maken: “Gewoon laten gebeuren en geduldig, vertrouw- vol afwachten.” Iets waar wij mensen hier in het westen het toch wel moeilijk mee hebben; we willen onmiddellijk resultaat zien. Wat vandaag gezaaid wordt, willen we morgen al oogsten. Vroeger stond de koffie een tijdje te pruttelen, de thee moest trekken, het vlees moest sudderen. Vandaag is dat allemaal anders, instantkoffie, het huismenu recht uit de folie in de magnetron, schoenen en sleutels klaar terwijl u wacht en noem maar op. We hebben weinig of geen geduld meer.
Mosterdzaadje
Jezus vraagt om geduld en wijst ons op de onweerstaanbare kracht van het zaad. Het groeit overdag, maar ook ‘s nachts terwijl wij slapen, wanneer alles duister lijkt. En misschien is de parabel van het mosterdzaadje een boodschap van hoop. We zien hoe de wereld blijft veranderen, hoe rijken rijker worden en armen armer. We zien hoe onze kerken leeglopen, hoe eerstecommunicanten ook meteen hun laatste communie doen, jongeren die het vormsel hebben gedaan, blijven afwezig. En dan zegt Jezus: “Laat het maar gebeuren, geloof in de groeikracht, wees geduldig.” Vanzelf zal de wereld niet veranderen en zullen de mensen de weg naar de kerk niet terugvinden. We zullen de situatie niet veranderen en een mirakel moeten we ook niet verwachten. Maar we hebben allemaal kleine zaadjes in onze handen met een kiemkracht: een goed woord, een kleine daad van dienstbaarheid, een teken van solidariteit. Van ons wordt verwacht dat dit zaad in de wereld vrucht kan dragen. Het is voldoende dat ieder op zijn plaats gelooft in de toekomst en probeert een klein stukje aan het Rijk van God te bouwen.
Zorgzame God,
U geeft groeikracht aan het goede.
Open steeds opnieuw onze ogen voor uw nabijheid,
en help ons uw belangeloze liefde te laten opbloeien
in ons leven en in onze samenleving.
diaken Julien Beckers