Feest van de hoop | weekend 5-6 augustus
Zes dagen later nam Jezus Petrus, Jakobus en diens broer Johannes met zich mee en bracht hen boven op een hoge berg, waar zij alleen waren. Hij werd voor hun ogen van gedaante veranderd: zijn gelaat begon te stralen als de zon en zijn kleed werd glanzend als het licht. Opeens verschenen hun Mozes en Elia, die zich met Hem onderhielden.
Petrus nam het woord en zei tot Jezus: “Heer, het is goed dat wij hier zijn. Als Gij wilt zal ik hier drie tenten opslaan, een voor U, een voor Mozes en een voor Elia.” Nog had hij niet uitgesproken of een lichtende wolk overschaduwde hen en uit die wolk klonk een stem: “Dit is mijn Zoon, de Welbeminde, in wie Ik mijn behagen heb gesteld; luistert naar Hem.” Op het horen daarvan wierpen de leerlingen zich ter aarde neer, aangegrepen door een hevige vrees. Maar Jezus kwam naar hen toe, raakte hen aan en zei: “Staat op en weest niet bang.” Toen zij hun ogen opsloegen zagen zij niemand meer dan alleen Jezus. Onder het afdalen van de berg gelastte Jezus hun: “Spreekt met niemand over wat ge hebt aanschouwd, voordat de Mensenzoon uit de doden is opgestaan.” (Matteüs 17, 1-9)
Openbaringsfeest
We zijn gewoon het evangelie van de gedaanteverandering te beluisteren in de veertigdagentijd, als een vaste halte in onze voorbereiding op Pasen. Het feest van de gedaanteverandering op 6 augustus is afkomstig uit de Oosterse Kerk. Het is vooral een openbaringsfeest: Jezus’ goddelijkheid straalt door, wordt zichtbaar en voelbaar voor zijn leerlingen.
Zo is dit feest van de Gedaanteverandering vooral een feest van hoop. Want in ieder mens heeft God een vonkje van zichzelf gelegd. In ieder van ons leeft die goddelijke kern.
Goddelijk-mooie dingen
Christen-zijn is ons leven lang groeien om die goddelijke kern meer en meer ruimte te geven, zodat dat vonkje van God meer en meer kan stralen doorheen alles wat wij zijn en doen. Op onze beste momenten doen wij mensen goddelijk-mooie dingen: wanneer we echt liefhebben, ons laten raken door het leed van anderen, de handen in elkaar slaan om goed te doen. Op die momenten laten we elkaar en de mensen om ons heen al een stukje hemel proeven!
Op andere momenten krijgt ons ego weer de bovenhand of onze twijfel of onze gemakzucht en verdwijnt die goddelijke vonk weer op de achtergrond.
We kunnen niet onszelf van gedaante veranderen! Onze roeping is om ons door God van gedaante te laten veranderen. Vanuit de concrete mens die we zijn. Onze hartstochten, onze zintuigen, onze affecties en gevoelens worden door God niet vernietigd, maar stap na stap omgevormd.
Groeiproces
Het is een groeiproces, ons leven lang. Maar God belooft ons vandaag dat dit onze eindbestemming is: zoals Hij Jezus van gedaante liet veranderen, zo zal Hij ook ons uiteindelijk van gedaante veranderen, zodat zijn Licht voluit doorheen ons kan stralen. Wij doen ons best … en God doet de rest!
Heer, laat uw aanwezigheid mijn hart omvormen.