Een priester, een leviet en een samaritaan | weekend 12-13 juli
Hij gaf ten antwoord: “Gij zult de Heer uw God beminnen met geheel uw hart en met geheel uw ziel, met al uw krachten en geheel uw verstand: en uw naaste gelijk uzelf.”
Maar omdat hij zijn vraag wilde verantwoorden sprak hij tot Jezus: En wie is mijn naaste?”
Nu nam Jezus weer het woord en zei: “Eens viel iemand, die op weg was van Jeruzalem naar Jericho, in handen van rovers. Ze plunderden hem en toen ze aftrokken, lieten ze hem halfdood liggen.
Bij toeval kwam er juist ene priester langs die weg; hij zag hem wel maar liep in een boog om hem heen.
Zo deed ook een leviet: hij kwam daar langs, zag hem, maar liep in een boog om hem heen.
Toen kwam een Samaritaan die op reis was, bij hem: hij zag hem en kreeg medelijden; hij trad naar hem toe, goot olie en wijn op zijn wonden en verbond ze; daarna tilde hij hem op zijn eigen rijdier, bracht hem naar een herberg en zorgde voor hem.
De volgende morgen haalde hij twee denariën te voorschijn, gaf ze aan de waard en zei: “Zorg voor hem en wat ge mocht besteden, zal ik u bij mijn terugkomst vergoeden.”
“Wie van deze drie lijkt u de naaste te zijn van de man die in handen van de rovers gevallen is ?”
Hij antwoordde: “Die hem barmhartigheid betoond heeft.”En Jezus sprak: “Ga dan en doet gij evenzo.” (Lucas 10,25-37)
Wat kan ik doen?
In het evangelie van dit weekend vertelt Jezus één van zijn bekendste gelijkenissen: die van de barmhartige Samaritaan. En de aanleiding daartoe is de vraag van een wetgeleerde: “Wie is mijn naaste?” Het is een vraag die ook vandaag leeft. In een tijd waarin we dagelijks geconfronteerd worden met toenemende armoede, met eenzaamheid en onrecht, mensen op de vlucht en ook de medemensen die via de tv in onze leefwereld binnenkomen. Wij stellen ons tevens als christen de vraag: Wat kan ik doen? Voor wie ben ik verantwoordelijk. Jezus beantwoordt de vraag niet met een theologische uitleg, maar met een verhaal. Het is ook verhaal. Op de drukke snelweg van ons leven razen we maar door. Afspraken, verplichtingen, deadlines. En ook vandaag liggen er mensen langs de kant, niet altijd letterlijk, gebroken, moe, vergeten. Een collega die stilvalt, een buur die vereenzaamt, een mens die niet meer weet hoe het verder moet. En net zoals de priester en de Leviet voorbijliepen, niet omdat ze slecht waren, maar misschien omdat ze het druk hadden of door voorzichtigheid.
Geen leer, maar een daad
En dan komt er een Samaritaan, hij stopt, hij kijkt, hij handelt. Zijn geloof is geen leer, maar een daad. En ook vandaag wordt er aan ons gevraagd: wie ben jij op de weg? Zijn wij mensen die de nood van anderen zien, die in beweging komen, die geraakt worden.
Barmhartigheid is niet alleen hulp bieden, het is vooral nabij zijn. Niet oordelen wie het verdient, maar zien wie het nodig heeft. Jezus spreekt in de mens langs de weg. Hij wacht op ons antwoord. Niet in woorden alleen, maar vooral in daden, in handen die helpen. Laten wij pelgrims van hoop zijn, door liefde geraakt op weg gaan in de geest van de vele Samaritanen vandaag.
God, leer ons kijken met Uw ogen. Open ons hart voor wie langs de kant ligt, voor wie moe is, gewond of vergeten. Maak ons tot mensen van barmhartigheid en hoop, op de weg die U met ons gaat. Amen.
Julien Beckers