Dankbaarheid doet leven | weekend 11-12 oktober
Op zijn reis naar Jeruzalem trok Hij door het grensgebied van Samaria en Galilea. Toen Hij een dorp binnenging, kwamen Hem tien melaatsen tegemoet; zij bleven op een grote afstand staan en riepen luidkeels: ‘Jezus, Meester, ontferm U over ons!’
Hij zag hen en sprak: ‘Gaat u laten zien aan de priesters.’ En onderweg werden ze gereinigd. Een van hen keerde terug, toen hij zag dat hij genezen was, en verheerlijkte God met luider stem. Vol dankbaarheid wierp hij zich voor Jezus’ voeten neer, en deze man was een Samaritaan. Hierop vroeg Jezus: ‘Zijn niet alle tien gereinigd? Waar zijn dan de negen anderen? Is er niemand teruggekeerd om aan God eer te brengen dan alleen deze vreemdeling?’ En Hij sprak tot hem: ‘Sta op en ga heen; uw geloof heeft u gered.’ (Lucas 17, 11-19)
Eén op de tien
Vandaag horen we het evangelie van de tien melaatsen die door Jezus worden genezen. Eén van de tien kwam terug om Jezus te bedanken voor zijn genezing. Alle tien hadden ze volop reden om dankbaar te zijn, en dat zullen ze ook wel geweest zijn, maar slechts één dacht eraan om die dankbaarheid te verwoorden naar Jezus toe.
Eén op tien? Zou die verhouding bij ons veel anders zijn? Vergeten ook wij soms niet om dankbaar te zijn voor wat we hebben, voor wat we kunnen, voor wie we zijn? En ook in ons hart zal er wel dankbaarheid zijn, maar misschien brengen we ze ook te weinig onder woorden. Als iemand iets voor ons doet, als ons gebed wordt verhoord, onze wensen vervuld, dan is het ook niet moeilijk om dankbaar te zijn. Als gelovigen mogen wij God ook danken in een moment van persoonlijk gebed of in het vieren van de eucharistie.
Dankbaar door het leven gaan
Gelovigen zijn mensen die leven met een ‘dank u’ in hun hart. En dat zou je moeten merken aan hen. Want er is toch wel een verschil tussen iemand die dankbaar is en iemand die alleen maar egoïstisch in het leven staat. Men kan het ook merken aan de manier hoe mensen omgaan met de kleine dingen: respectvol of verkwistend.
Wie dankbaar door het leven gaat, is blij, ook met de kleine dingen, die leeft verbonden. Het is goed dat ook wij regelmatig naar Jezus gaan, zoals die ene melaatse. Eucharistie vieren is regelmatig terugkeren naar Jezus om Hem te danken voor Gods geschenk aan ons. Soms ervaren wij dat danken een vergeten begrip is.
Ik hoorde iemand zeggen: “Als ik de rekening krijg in een restaurant hoef ik daar niet dankbaar voor te zijn.” Is dat zo? Het kan ook die mens goed doen als je “dank je wel” zegt. Het kost niets. Wat vrijwilligers doen in onze parochies en verenigingen, is onbetaalbaar. Iemand bedanken zegt ook veel over onszelf.
We laten horen dat wij de anderen nodig hebben. Mensen die geloven, stralen vreugde uit.
diaken Julien Beckers
Mensen zijn vlug om God iets te vragen.
Mensen zijn traag om God te danken …
De melaatsen zijn alle tien genezen,
doch slechts aan deze ene zegt Jezus dat hij ook ‘redding’ heeft gevonden.
Zijn dankbaarheid brengt hem tot vertrouwen en geloof
en dat is het grootste wonder en het mooiste geschenk!
Jezus, geef ons een dankbaar hart.
Help ons beseffen hoeveel mooie dingen en lieve mensen
er in ons leven zijn.
En moge die dankbaarheid ons geloof versterken
in uw en onze Vader.