Bidden als bliksemafleider | weekend 28-29 mei
In die tijd sloeg Jezus zijn ogen ten hemel en bad: “Heilige Vader, niet voor hen alleen bid Ik, maar ook voor hen die door hun woord in Mij geloven, opdat zij allen één mogen zijn zoals Gij, Vader, in Mij en Ik in U:
dat ook zij in Ons mogen zijn opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt. Ik heb hun de heerlijkheid gegeven, die Gij Mij geschonken hebt, opdat zij één zijn zoals Wij één zijn: Ik in hen en Gij in Mij, opdat zij volmaakt één zijn en de wereld zal erkennen, dat Gij Mij hebt gezonden en hen hebt liefgehad, zoals Gij Mij hebt liefgehad. Vader, Ik wil dat zij die Gij Mij gegeven hebt met Mij mogen zijn waar Ik ben, opdat zij mijn heerlijkheid mogen aanschouwen, die Gij Mij gegeven hebt, daar Gij Mij lief hebt gehad vóór de grondvesting van de wereld. Rechtvaardige Vader, al heeft de wereld U niet erkend, Ik heb U erkend, en dezen hier hebben erkend dat Gij Mij gezonden hebt. Uw naam heb Ik hun geopenbaard en Ik zal dit blijven doen, opdat de liefde waarmee Gij Mij hebt liefgehad, in hen moge zijn en Ik in hen.” (Johannes 17, 20-26)
Verbroedering of versplintering
Jezus bidt in het evangelie om eenheid. De evangelist Johannes plaats dit gebed om eenheid juist voordat Jezus, samen met zijn leerlingen, naar de Hof van Olijven gaat. Juist voordat Jezus zijn lijdensweg begint, bidt Hij om eenheid. Want grote tegenslagen en catastrofes in het leven brengen mensen niet automatisch dichter bij elkaar. Radicaal lijden kan mensen solidair doen samenklitten. Maar evengoed kan dit radicaal lijden gezinnen, gemeenschappen, zelfs bevolkingsgroepen doen versplinteren.
In de zorg voor hulpbehoevende bejaarde ouders kunnen de kinderen elkaar vinden en kunnen de onderlinge familieverbanden sterker worden. Maar evengoed kan deze situatie tot ruzie en versplintering leiden. Omdat het ene kind vindt dat broer of zus te veel lasten en zorgen van zich afschuift.
Ouders, die hun kind verliezen, kunnen immens dicht bij elkaar komen als ze een weg vinden om samen te rouwen om het verlies van hun kind en zo elkaar tot steun zijn. Maar ze kunnen ook van elkaar vervreemden. Omdat ze elkaar niet meer langer begrijpen. Omdat de ene zo anders met het verlies van hun kind omgaat dan de andere. Lijdenssituaties kunnen leiden tot grotere liefdevolle eenheid, maar ook tot versplintering, onenigheid, conflicten, haat en ruzies.
Bidden om meer eenheid
Deze menselijke realiteit had Jezus voor ogen, toen Hij bad om meer eenheid. Tegelijkertijd duidde Jezus ook een concrete weg aan om de eenheid te bewaren en te versterken. Deze weg is de weg van het gebed. Want als lijden ons overvalt, dan is de schuldvraag ook altijd heel dichtbij. Gekwetst door het lijden, beschuldigen wij gemakkelijk medemensen. Anderen hadden mijn lijden moeten voorkomen of zij hadden grotere inspanningen kunnen doen om mijn lijden te verzachten. We werpen dan heel de pijn van ons lijden op die mensen die ons het meest nabij zijn. Diegenen die ons zeer nabij zijn, krijgen als eerste de volle laag. Hen schotelen wij onze bitterheid dag na dag voor. Waardoor het gesprek tussen naasten kan stokken. Omdat de bittere materie systematisch ontweken wordt. Ondertussen groeien mensen, die elkaar toch zo broodnodig hebben, uit elkaar.
Bliksemafleider
In dergelijke situaties kan het gebed, op de eerste plaats, een bliksemafleider zijn. Heel onze bitterheid omwille van het lijden, dat nu eenmaal aanwezig is in ons hart, mogen we uitstorten tegenover onze hemelse Vader. We mogen dit niet alleen eenmaal doen, maar telkens opnieuw, wanneer ons hart overloopt van pijn, verdriet en verbittering. God – op sommige momenten – vervloeken omwille van het teveel aan lijden is eerder een daad van geloof dan van ongeloof. God – op sommige momenten – als het ware de huid vol schelden, is beter dan onze medemens de huid vol te schelden.
Tegelijkertijd is het gebed altijd meer dan enkel een bliksemafleider. Het gebed is altijd een relatie. Bidden is een relatie aangaan. Van Gods zijde is deze relatie steeds liefdevol, barmhartig en zacht. Want God is liefde. Doordat we onze noden en pijn mogen uitspreken tegenover een liefdevolle Vader, wordt ons hart ook zachter in het gebed.
Het gebed – of beter God zelf – behoedt er ons voor dat ons hart verhardt, zo hard als een steen. Zijn liefde maakt, ondanks het lijden, ons hart mild en zacht. Hoe bitter onze aanklacht ook moge zijn, God blijft geduldig en barmhartig. Opdat de liefde waarmee God Jezus heeft liefgehad, in ieder van ons moge zijn.
Goede God, geef me de deugden die eenheid bevorderen:
nederigheid, zachtmoedigheid, geduld en liefdevolle dienstbaarheid.
Laat me blijven groeien in een houding van dankbaarheid en aanbidding.
Maak mijn liefde mild en sterk, opdat ik eenheid en vrede kan brengen. Door Christus, uw Zoon en onze Heer. Amen