Bescheiden dienstbaarheid | weekend 21-22 september

Hij zei tegen hen: De Mensenzoon wordt uitgeleverd aan de mensen. Die zullen hem doden, maar na drie dagen zal hij uit de dood opstaan.’ Ze begrepen deze uitspraak niet, maar durfden hem geen vragen te stellen. 
Ze kwamen in Kafarnaüm. Toen ze in huis waren, vroeg hij hun: ‘Waarover waren jullie onderweg aan het redetwisten?’ Ze zwegen, want ze hadden onderweg met elkaar getwist over de vraag wie van hen de belangrijkste was. Hij ging zitten en riep de twaalf bij zich. Hij zei tegen hen: ‘Wie in mijn naam één zo’n kind bij zich opneemt, neemt mij op; en wie mij opneemt, neemt niet mij op, maar hem die mij gezonden heeft.’ (Marcus 9, 30-37)

Het evangelie brengt ons een verslag van een twistgesprek onder de leerlingen rond de vraag: wie is de grootste in Gods rijk? “Waar hebt gij onderweg over getwist?” vraagt Jezus ook aan ons vandaag. Ja, waarover twisten wij, mensen, onderweg in de kleine kring rond ons of in de grote wereld verder af? Op hoeveel vergaderingen gaan er niet vele woorden verloren in discussies omdat we meer onszelf zoeken en onszelf beter vinden dan de ander. Overal waar mensen samen zijn, is die zelfzucht het struikelblok voor de verbondenheid met elkaar en de oorzaak van veel onbegrip en ruzies. 

Op gemeenschappelijke ooghoogte

Maar Jezus wil ons een heel andere weg wijzen: Hij vraagt dat wij onszelf onbelangrijk en de anderen belangrijk vinden. En misschien wil dit zeggen dat wij zo proberen in het leven te staan, de wereld draait niet om mij, maar we mogen of moeten als christenen een teken van bescheiden dienstbaarheid zijn. In onze eigen leefkring, in onze parochie- en kerkgemeenschap, in ons werkmidden … Jezus zet een kind in het midden als voorbeeld. Wanneer we een kind willen helpen, moeten we onszelf ook klein maken; al is het maar om zijn schoenveters vast te maken. Tranen drogen en troosten kan je ook niet zo goed doen vanuit de hoogte, we moeten op een knie gaan zitten of ons buigen. We moeten op gemeenschappelijke ooghoogte komen. En dat gaat alleen maar wanneer wij ons klein maken.

Dienaar van allen

Dat is het wat Jezus van ons vraagt. Hij zegt tegen allen die een taak bekleden in de Kerk, van de paus tot de diaken, tot alle medewerkers in de pastoraal en iedereen die Hem wil navolgen: “Als iemand de eerste wil zijn, zal hij de laatste van allen moeten wezen en de dienaar van allen.” In een brief, nagelaten door een 25-jarige studente die aan kanker stierf, lezen we het volgende: “Wat uiteindelijk telt, is menselijkheid en liefde. Structuren, machtsstrijd, titels en ijdelheden zijn toch onbelangrijk. Wanneer je in je ganse leven slechts één enkele mens een ogenblik lang hebt geholpen of hem vreugde hebt gegeven, dan heb je meer in je leven bereikt dan al diegenen die naar de top streven en iets willen zijn in de ogen van de mensen.”

Goede God, Gij zelf roept het gehele volk samen om te vieren, om het geloof te verkondigen en vooral om dienstbaar te zijn aan elkaar en aan de wereld. Laat de eenheid onder gelovigen daartoe groeien door de kracht van uw heilige Geest. Amen.

diaken Julien Beckers